Wat 2008 I Geride Bırakanlar...

[gokcek50]

Arkadaşlar anıları okumak gerçekten çok güzel yaa.

Benim macera daha bitmedi.Hala Amerikadayım.Dil kursuna başvurdum.Belgeleri gönderdik.Vizeyi uzattıracaz kısmetse.1-2 aya cevap gelecek.Ona göre Şubata kadar burda kalacağım.

Tabi diyeceksiniz ne işin var, dönsene memleketine?
Ben de birçok kişi gibi borçla geldim Amerika'ya 3 bin dolarlık borcu 3 ayda öderiz diye düşündüm.
İlk olarak Wildwood,NJ çalıştım.Gidenler bilirler.Moreys Piers eğlence parkı var.Orda elimizde kamera ortalıkta dolaşıp fotoğraf çekiyorduk.İş çok iğrençti.Sürekli insanlara yalvarır gibi "Resminizi çekebilirmiyim?"diyordum. Çoğu tersliyordu.
Kaldığım yer iğrençti.4 katlı evde, 40 kişi bir mutfağı paylaşıyoruk.6 kişi ufacık odada kalıyorduk.20 kişi bi tuvaleti kullanıyorduk.Heryer pislik içindeydi.Buna rağmen Landlord'a haftada 100 dolar veriyorduk ve daha ucuzu da yoktu. Herkes anlaşmış gibi aynı fiyatı veriyordu.
Saatlik 7.15den haftada 36 saat çalşıyordum.Yiyecek ve ev derken elimizde haftada 50 dolar para zor kalıyordu.
Baktım olcak gibi değil North Jerseyde olan kuzenime haber verdim.İş buldu, gittik. Derken işe alacam diyen Türk restoran sahibi vazgeçti.Ortada kaldık.

Burda kimse iş vermedi.Amerikalıların WAT'tan haberi yok, anlamıyor. Türkler de 3 ay duracaz deyince olmaz diyor.1 ay öyle boş boş gezdim. Kuzenin evinde kalmasaydım bütün param biterdi. Belki 40 tane application form doldurdum.Geceleri sıkıntıdan uyuyamaz oldum. En sonunda Temmuzun başında borçlar yüzünden daha uzun kalmaya karar verdim. Uzun kalacam deyince hemen iş buldum.

1 ay boyunca sahibi Türk olan bir restoranda garsonluk için training aldım. Training esnasında yemediğim laf kalmadı. Aptal, salak, beceriksiz....İşin kötü tarafı bunlar İngilizce olsa çok koymaz.Ama Türkçe olunca insanın çok ağırına gidiyor. Yaptığım hatalar yüzünden o kadar aşşağılandım ki anlatamam.Bir de çalışanlar Üniversite öğrencisi olduğumu öğrenince daha da üzerime geldiler. İlk etapta anlamadım ne olduğunu.Daha sonra bizim gibi öğrenci olarak buraya gelip, Amerikalıyla evlenip, GreenCard alan Uludağ mezunu bi garson abi bana niye böyle davrandıklarını anlattı. Ona da ilk geldiğinde çok eziyet etmişler. Adamlar aşağılık duygusu içinde, ne yapacaklarını şaşırıyorlardı. Ufacık bir hatamda "Bi de üniversitede okuyorsun, hiç kafan çalşımıyor mu?" diyorlardı çalışanlar ve patron. Ama insanın elinde seçenek olmayınca köprüyü geçene kadar "Ayıya dayı" deyip susuyor.Şimdi işi öğrendim, ortalama bir garson gibi çalışıyorum.

O zor günler geçti elhamdülillah. Bana laf söyleyenlere de artık azının payını verebiliyorum. Haftada 30 saat çalşıyorum 300-400 dolar para yapıyorum.Gitti gide daha çok saat alıyorum dolayısıyla kazandığım para da artıyor.Artık Şubat'a kadar 3-5 bin yaparız inşallah.

Vakit buldukça da New York,Philedelphia falan geziyorum.

Okul ne oldu? İnternetten kayıt yaptırıp gitmedik. Kafadan bir yıl uzadı.

Bence WAT'la gelen öğrenciler olarak en büyük dezavantajımız elimizde mesleğimizin olmaması. "Ne iş olsa yaparım abi" modunda olunca kolay olmuyor iş bulmak.
Çok defa "Keşke Türkiye'deyken bir işte çıraklık yapmış olsaydım" dedim.

Değdi mi?Bence değdi. Türkiye'ye dönünce hem borçları ödemiş olacam, hem cebimde 3-5 bin olacak, hem İngilizcemi geliştirmiş olacam, hem de elimde garsonluk mesleği olacak. Amerikaya bir dahaki gelişimde işler çok daha kolay olacak inşallah.(Tabi o zamana kadar Amerika batmazsa..)

Ayrıca hayata dair öğrendiklerimde cabası...
Velhasıl herkese tavsiye ederim bu WAT olayını. Ne demişler, "Git ki anlatacak hikayen olsun."

[cnsy5]

Arkadaşlar anıları okumak gerçekten çok güzel yaa.

Benim macera daha bitmedi.Hala Amerikadayım.Dil kursuna başvurdum.Belgeleri gönderdik.Vizeyi uzattıracaz kısmetse.1-2 aya cevap gelecek.Ona göre Şubata kadar burda kalacağım.

Tabi diyeceksiniz ne işin var, dönsene memleketine?
Ben de birçok kişi gibi borçla geldim Amerika'ya 3 bin dolarlık borcu 3 ayda öderiz diye düşündüm.
İlk olarak Wildwood,NJ çalıştım.Gidenler bilirler.Moreys Piers eğlence parkı var.Orda elimizde kamera ortalıkta dolaşıp fotoğraf çekiyorduk.İş çok iğrençti.Sürekli insanlara yalvarır gibi "Resminizi çekebilirmiyim?"diyordum. Çoğu tersliyordu.
Kaldığım yer iğrençti.4 katlı evde, 40 kişi bir mutfağı paylaşıyoruk.6 kişi ufacık odada kalıyorduk.20 kişi bi tuvaleti kullanıyorduk.Heryer pislik içindeydi.Buna rağmen Landlord'a haftada 100 dolar veriyorduk ve daha ucuzu da yoktu. Herkes anlaşmış gibi aynı fiyatı veriyordu.
Saatlik 7.15den haftada 36 saat çalşıyordum.Yiyecek ve ev derken elimizde haftada 50 dolar para zor kalıyordu.
Baktım olcak gibi değil North Jerseyde olan kuzenime haber verdim.İş buldu, gittik. Derken işe alacam diyen Türk restoran sahibi vazgeçti.Ortada kaldık.

Burda kimse iş vermedi.Amerikalıların WAT'tan haberi yok, anlamıyor. Türkler de 3 ay duracaz deyince olmaz diyor.1 ay öyle boş boş gezdim. Kuzenin evinde kalmasaydım bütün param biterdi. Belki 40 tane application form doldurdum.Geceleri sıkıntıdan uyuyamaz oldum. En sonunda Temmuzun başında borçlar yüzünden daha uzun kalmaya karar verdim. Uzun kalacam deyince hemen iş buldum.

1 ay boyunca sahibi Türk olan bir restoranda garsonluk için training aldım. Training esnasında yemediğim laf kalmadı. Aptal, salak, beceriksiz....İşin kötü tarafı bunlar İngilizce olsa çok koymaz.Ama Türkçe olunca insanın çok ağırına gidiyor. Yaptığım hatalar yüzünden o kadar aşşağılandım ki anlatamam.Bir de çalışanlar Üniversite öğrencisi olduğumu öğrenince daha da üzerime geldiler. İlk etapta anlamadım ne olduğunu.Daha sonra bizim gibi öğrenci olarak buraya gelip, Amerikalıyla evlenip, GreenCard alan Uludağ mezunu bi garson abi bana niye böyle davrandıklarını anlattı. Ona da ilk geldiğinde çok eziyet etmişler. Adamlar aşağılık duygusu içinde, ne yapacaklarını şaşırıyorlardı. Ufacık bir hatamda "Bi de üniversitede okuyorsun, hiç kafan çalşımıyor mu?" diyorlardı çalışanlar ve patron. Ama insanın elinde seçenek olmayınca köprüyü geçene kadar "Ayıya dayı" deyip susuyor.Şimdi işi öğrendim, ortalama bir garson gibi çalışıyorum.

O zor günler geçti elhamdülillah. Bana laf söyleyenlere de artık azının payını verebiliyorum. Haftada 30 saat çalşıyorum 300-400 dolar para yapıyorum.Gitti gide daha çok saat alıyorum dolayısıyla kazandığım para da artıyor.Artık Şubat'a kadar 3-5 bin yaparız inşallah.

Vakit buldukça da New York,Philedelphia falan geziyorum.

Okul ne oldu? İnternetten kayıt yaptırıp gitmedik. Kafadan bir yıl uzadı.

Bence WAT'la gelen öğrenciler olarak en büyük dezavantajımız elimizde mesleğimizin olmaması. "Ne iş olsa yaparım abi" modunda olunca kolay olmuyor iş bulmak.
Çok defa "Keşke Türkiye'deyken bir işte çıraklık yapmış olsaydım" dedim.

Değdi mi?Bence değdi. Türkiye'ye dönünce hem borçları ödemiş olacam, hem cebimde 3-5 bin olacak, hem İngilizcemi geliştirmiş olacam, hem de elimde garsonluk mesleği olacak. Amerikaya bir dahaki gelişimde işler çok daha kolay olacak inşallah.(Tabi o zamana kadar Amerika batmazsa..)

Ayrıca hayata dair öğrendiklerimde cabası...
Velhasıl herkese tavsiye ederim bu WAT olayını. Ne demişler, "Git ki anlatacak hikayen olsun."

kardeş sana başarılar umarım işlerin rast gider..ama birşey kafama takıldı...sen üniversitede hangi bölüm okuyorsun??

[break]

@gokcek50
Kardesim cok zorlu gunler gecirmissin ama olsun hepsi birer tecrube ve su anda iyisin islerin yolunda . Iyi haberlerini bekliyoruz yazarsin yine arada bilgilendir bizi .

@watken
HP Pavilion DV6936us 900$

[gokcek50]

kardeş sana başarılar umarım işlerin rast gider..ama birşey kafama takıldı...sen üniversitede hangi bölüm okuyorsun??

Neden sorduğunu anlamadım ama Kimya öğretmenliği okuyorum.

Çalıştığım işin en güzel kısmını yazmayı unuttum.
1-Off günüm olsun veya olmasın gidip Dinerda tatlısına kadar istediğimi yiyebiliyorum.

2-Şuan patronun evinde kalıyorum.Odamı bizim gibi WATçı bi arkadaşla paylaşıyorum.
Ev-iş yeri arası 100 metre falan. Ayrıca düzgün para kazanmaya başlayana kadar patron benden kira almayacağını söyledi.
Yani iki aydır kira vermiyorum. Versem de aylık 150 dolar alacak zaten.

Keşke böyle güzel imkanlar hepimize nasip olsa da cebimiz dolu dönsek Türkiye'ye.

[ssservet]

Arkadaşlar anıları okumak gerçekten çok güzel yaa.

Benim macera daha bitmedi.Hala Amerikadayım.Dil kursuna başvurdum.Belgeleri gönderdik.Vizeyi uzattıracaz kısmetse.1-2 aya cevap gelecek.Ona göre Şubata kadar burda kalacağım.

Tabi diyeceksiniz ne işin var, dönsene memleketine?
Ben de birçok kişi gibi borçla geldim Amerika'ya 3 bin dolarlık borcu 3 ayda öderiz diye düşündüm.
İlk olarak Wildwood,NJ çalıştım.Gidenler bilirler.Moreys Piers eğlence parkı var.Orda elimizde kamera ortalıkta dolaşıp fotoğraf çekiyorduk.İş çok iğrençti.Sürekli insanlara yalvarır gibi "Resminizi çekebilirmiyim?"diyordum. Çoğu tersliyordu.
Kaldığım yer iğrençti.4 katlı evde, 40 kişi bir mutfağı paylaşıyoruk.6 kişi ufacık odada kalıyorduk.20 kişi bi tuvaleti kullanıyorduk.Heryer pislik içindeydi.Buna rağmen Landlord'a haftada 100 dolar veriyorduk ve daha ucuzu da yoktu. Herkes anlaşmış gibi aynı fiyatı veriyordu.
Saatlik 7.15den haftada 36 saat çalşıyordum.Yiyecek ve ev derken elimizde haftada 50 dolar para zor kalıyordu.
Baktım olcak gibi değil North Jerseyde olan kuzenime haber verdim.İş buldu, gittik. Derken işe alacam diyen Türk restoran sahibi vazgeçti.Ortada kaldık.

Burda kimse iş vermedi.Amerikalıların WAT'tan haberi yok, anlamıyor. Türkler de 3 ay duracaz deyince olmaz diyor.1 ay öyle boş boş gezdim. Kuzenin evinde kalmasaydım bütün param biterdi. Belki 40 tane application form doldurdum.Geceleri sıkıntıdan uyuyamaz oldum. En sonunda Temmuzun başında borçlar yüzünden daha uzun kalmaya karar verdim. Uzun kalacam deyince hemen iş buldum.

1 ay boyunca sahibi Türk olan bir restoranda garsonluk için training aldım. Training esnasında yemediğim laf kalmadı. Aptal, salak, beceriksiz....İşin kötü tarafı bunlar İngilizce olsa çok koymaz.Ama Türkçe olunca insanın çok ağırına gidiyor. Yaptığım hatalar yüzünden o kadar aşşağılandım ki anlatamam.Bir de çalışanlar Üniversite öğrencisi olduğumu öğrenince daha da üzerime geldiler. İlk etapta anlamadım ne olduğunu.Daha sonra bizim gibi öğrenci olarak buraya gelip, Amerikalıyla evlenip, GreenCard alan Uludağ mezunu bi garson abi bana niye böyle davrandıklarını anlattı. Ona da ilk geldiğinde çok eziyet etmişler. Adamlar aşağılık duygusu içinde, ne yapacaklarını şaşırıyorlardı. Ufacık bir hatamda "Bi de üniversitede okuyorsun, hiç kafan çalşımıyor mu?" diyorlardı çalışanlar ve patron. Ama insanın elinde seçenek olmayınca köprüyü geçene kadar "Ayıya dayı" deyip susuyor.Şimdi işi öğrendim, ortalama bir garson gibi çalışıyorum.

O zor günler geçti elhamdülillah. Bana laf söyleyenlere de artık azının payını verebiliyorum. Haftada 30 saat çalşıyorum 300-400 dolar para yapıyorum.Gitti gide daha çok saat alıyorum dolayısıyla kazandığım para da artıyor.Artık Şubat'a kadar 3-5 bin yaparız inşallah.

Vakit buldukça da New York,Philedelphia falan geziyorum.

Okul ne oldu? İnternetten kayıt yaptırıp gitmedik. Kafadan bir yıl uzadı.

Bence WAT'la gelen öğrenciler olarak en büyük dezavantajımız elimizde mesleğimizin olmaması. "Ne iş olsa yaparım abi" modunda olunca kolay olmuyor iş bulmak.
Çok defa "Keşke Türkiye'deyken bir işte çıraklık yapmış olsaydım" dedim.

Değdi mi?Bence değdi. Türkiye'ye dönünce hem borçları ödemiş olacam, hem cebimde 3-5 bin olacak, hem İngilizcemi geliştirmiş olacam, hem de elimde garsonluk mesleği olacak. Amerikaya bir dahaki gelişimde işler çok daha kolay olacak inşallah.(Tabi o zamana kadar Amerika batmazsa..)

Ayrıca hayata dair öğrendiklerimde cabası...
Velhasıl herkese tavsiye ederim bu WAT olayını. Ne demişler, "Git ki anlatacak hikayen olsun."

Ya kardes seni benden baska kim daha iyi anlayabilirki? Cunku calıstıgın turk restaurantındakı ilk haftalardaki yasadıklarımı burda anlatsam senin yasadıklarını kopyala yapıstır yapmıs olurum. Neyse bende new jersey nin hemen altında delaware eyaletinde rehoboth beach denilen bir tatil kasabasında şirketimin kazıgı sonucu burda ayarlanan işim olmayınca patronları turk olan bir restaurantta calısmak zorunda kaldım.Adamlarda asagılık kompleksi var bu yerlere gelebilmek için zamanında çok ezilmisliklerinden oturu gelen bi ruh haliyle senide ezmek istiyorlar.Ya arkadaslar sunu solim orda calısan rus ve diğer amerikalı garsonlara bizden cok cok daha iyi davranıyolardı.Değerli wat arkadaslarımiste bunlardan oturu eger cok dara dusmedıysenız turk calısanların bol oldugu hele hele patronun turk oldugu bi yerde calısmak mı aman aman diyim: memleket memleketlisini gurbette......diye bi laf vardır sonunu getirmiyim anladınız siz orasını. hatta sunu da belirtiyim kaldıgım evin 200 dolarlık deposiztosunu evden cıktıktan sonra arkadaslarla odamızı bırakın evin her tarafını guzelcede bir temizlememize ragmen alamadık.sebep de neymis evin halıları cok pis kapının kolu kırık vs...evi bize kiralayan adamın milliyeti ne tahmin edin arkadaslar??
tabii ki türk.. iste boyle neyse butun bunlara ragmen iyi para kazandım sayılır: yani 4000 4500 civarı. iste laptop iphone photo mak. cep tel. vs.. elektronik esyalar bide ustume basıma alısveris aileme dostlarıma hediye birde travel kısmında arkaslarla araba kiralayıp 1 haftalık miami macerasından haliyle adamda para kalmıyo.Dondugumde cebimde 100 150 dolar civarı para kalmıstı..