GÜNLER GEÇİYOR VE İŞE BAŞLIYORUZ VE MC'DONALDTAKİ İLK 7 SAATİM...
Work and trouble sezonunun trouble sezonu bitiyor ve work kısmına başlıyoruz. Ama asıl trouble kısmı burada başlıyor galiba. Mc’donaldsta çalışmaya başladığım ilk gün hayatımda görebileceğim en iğrenç şeyleri gördüm diyebilirim. İlk girdiğimizde içimiz de bir heyecan vardı. Hemen önlükleri giydik ve eğitime başladık. Eğitim değil sanki orada bir yıldır çalışıyoruz gibi muamele görüyoruz. Bir orada bir burada bir şurada başımız dönüyor. Bacaklarımı hissetmediğimi düşünmeye başlıyorum, belim kopuyor. Ayakta durmaktan başım dönüyor. İlk önce yanıma Kolombiyalı bir kız veriyorlar başlıyoruz hamburgerleri yapmaya. Ben hemen nerelisin kimsin kimin nesisin diye sormaya başlıyor lak lak etmeye çalışıyorum kızla. Kızın İngilizcesi çok kötü, İspanyolca konuşuyor. Neden sonra bilmiyorum kendimi patates kızartırken buluyorum. Patatesin yağı sanki yıllardır değişmemiş gibi. Yağ değil mazotun içinde kızartıyorum patatesi. Leş gibi kokmaya başlıyorum. İsrafın korkunç dereceye ulaştığı bu yerde çöpe atılan etlerin bizim bir yılda yediğimiz etten daha fazla olduğunu görüyorum. Etrafta ilginç şeyler devam ederken acıkıyorum. İşverenim bana bir menü hazırlayacağını söylüyor. Sen zahmet etme ben kafama göre hazırlarım diyeceğim ama demiyorum. Kendime büyük boy patates almaya hazırlanırken işveren beni uyarıyor. Büyük boy senin ne haddine diyor. Halbu ki 5 dakika önce eşek yükü kızarmış patatesi sıcak olmasına rağmen soğuduğu için çöpe atıyordu. Bu nasıl bir sistem nasıl bir kültür anlam veremiyorum. İşveren orda herkesten çok çalışıyor. Derken kendimi bulaşıkhane gibi bir yerde buluyorum. Giyiyorum üniformamı! Önümde yığınla bulaşık her yerden hortumlar geçiyor. Bir şeyler oluyor. Başlıyorum yıkamaya 5 dakika geçmeden işveren geliyor. Paspası tutuşturuyor elime. Başlıyorum paspas yapmaya. Yorgunluk hat safhaya ulaşıyor. Bu eğitim mi başka bir şey mi onu ilk pay-checki alınca anlayacağız artık.
Alıntı
Bookmarks