Mc Donalds İşlerinde Çalışmayı Düşünenler

[macgyver]

Yaklaşık on aylık bir sürecin ardından tüm hazırlıklar yapılıyor uçak biletleri alınıyor ve İstanbul dan 17 Haziran, sabah saat 05:35te ayrılıp ilk aktarma durağımız olan Amsterdam havalimanına iniyoruz… her şey gayet güzel ilk kez yurtdışına çıktığımız için heyecan var. Havalananda dışarı çıkamıyoruz yaklaşık 6 saat bekliyoruz. Uyuyoruz uyuyoruz. Çok berbat bir durum söz konusu oluyor. Neden sonra bilmiyorum vakit geliyor ve uçuş için kuyruğa giriyoruz pass-cardlarımızı verip hemen uçağa bineceğimizi düşünüyorken Türk olmanın ayrıcalığını yaşıyor ve görevli tarafından anlaşılması güç saçma sorular karşısında cevap bulmaya çalışıyoruz. Amerika’ya girişten önce son engeli de saçma sorularla uğraşarak geçirdikten sonra aranıyoruz üzerimizde sıvı namına ne varsa alıyorlar tüm deodorant ve parfümlerimizin çöp tenekesine atılışını dehşet içinde izlemek zorunda kalıyoruz. Atlantik okyanusunu geçeceğimiz uçağı görünce heybetinden irkiliyoruz. Yaklaşık 10 saatlik uçuş süresince tam uyumaya başlayacağım derken hostes yiyecek getiriyor. Bitmek bilmeyen yolculuk süresince hayatımın en uzun gününü yaşıyorum, kolumdaki saat gecenin oniksini gösteriyor ama güneş ışıklarını tüm cömertliğini sergileyerek beni aydınlatıyor. Derken saatler karışıyor zaman allak bullak oluyor günü takip edemiyorum. Nihayetinde uluslararası Memphis havalimanına iniyoruz. Uçağı terk edip Amerika girişinde gümrükte pasaportları kontrol ettirmek için misafir (visitor) kuyruğuna giriyoruz. Sol tarafımızdaki Amerikalılar hızlı hızlı ilerlerken biz Türklerin her biri için 10 dakika kontrol, pasaport, i-94 belgesi, fotoğrafçekimi ve bunun yanında mülakat işlemleri sürüyor. Bizleri ilk karşılayan zencilerin iri dudaklarından çıkan kelimelerin 10 yıldır öğrendiğim İngilizceyle uzaktan alakası olmadığını görünce yaşayacaklarımızın ne boyutta olduğunu fark ediyorum.... DEVAMI VAR...

Yani bilemiyorum ne tür beklentilerle Amerikaya gidiyorsunuz ama en ufak şeyleri bile problem etmekte gerçekten çok mahirsiniz.
Sizin şu yaşadıklarınızı ben yaşasam muhtemelen sıradan bir yolculuk yazar geçerdim.

Bence son derece taraflı bir yazı.Aktarmalı gidiyorsunuz havaalanında 6 saat beklemek sıradışı bir olay değil.Ayrıca gitmeden önce kısa bir araştırma yapsaydınız nelerin götürülmesinin yasak olduğunu öğrenir ve dolayısıyla parfümlerinizin atılışını dehşet(!) içerisinde izlemezdiniz.Bu yasaklar sadece Türkler için değil herkes için geçerli.Amaç güvenlik olunca bence sistemi eleştirmek yerine insanlara yardımcı olmamız lazım.Gittiğiniz ülkede çok değil 7 sene kadar önce uçak kaçırma olayı sonucunda 11 Eylül olayı gerçekleşti ve bunun gibi bir olayın tekrar gerçekleşmemesi için gerekli her türlü önlemi almaya çalışıyorlar ki bence bu da son derece normal.

Resim çekimi,parmak izi gibi olaylar sırf Türkler için geçerli şeyler değil Amerikan vatandaşı olmayan herkes için geçerlidir.Bunları milli mesele haline getirmek abartıya kaçıyor.

Hocam hatırlatmakta fayda var galiba; Ankara'dan otobüsle İstanbul'a gitmiyorsunuz, 10.000 km civarı bir yolculuğa çıkıyorsunuz ve bu yaşadıklarınızın hemen hemen hepsi normal prosedür.

[Beholder]

Yazilanlarin ikisi de bana yanli geldi acikcasi. Biri bana kalirsa milli duygular baz alinarak yazilmis ken digeri ise gozunun yagini yiyeyim kivaminda. Cok sukur ben kaymak gibi bir ucak yolculugu yasadim ne karisan oldu ne eden ne transit vize ne baska birsey sansliyim bu konuda. Ama bu sorunlari yasayanlarda oldu irk din dil ayrimi yasayanlarin milli duygularini kabartmak yerine bu sorunun neden yasandigini ve gerekliligini tartismak gerekiyor degilmi. bunun bir ortasi olmak zorunda. Neyse Mc Donalds islerinde calisanlara kolayliklar dilerim teamwork olayina dikkat etmelerini tavsiye ederim selamlar.

[dilci2007]

Yani bilemiyorum ne tür beklentilerle Amerikaya gidiyorsunuz ama en ufak şeyleri bile problem etmekte gerçekten çok mahirsiniz.
Sizin şu yaşadıklarınızı ben yaşasam muhtemelen sıradan bir yolculuk yazar geçerdim.

Bence son derece taraflı bir yazı.Aktarmalı gidiyorsunuz havaalanında 6 saat beklemek sıradışı bir olay değil.Ayrıca gitmeden önce kısa bir araştırma yapsaydınız nelerin götürülmesinin yasak olduğunu öğrenir ve dolayısıyla parfümlerinizin atılışını dehşet(!) içerisinde izlemezdiniz.Bu yasaklar sadece Türkler için değil herkes için geçerli.Amaç güvenlik olunca bence sistemi eleştirmek yerine insanlara yardımcı olmamız lazım.Gittiğiniz ülkede çok değil 7 sene kadar önce uçak kaçırma olayı sonucunda 11 Eylül olayı gerçekleşti ve bunun gibi bir olayın tekrar gerçekleşmemesi için gerekli her türlü önlemi almaya çalışıyorlar ki bence bu da son derece normal.

Resim çekimi,parmak izi gibi olaylar sırf Türkler için geçerli şeyler değil Amerikan vatandaşı olmayan herkes için geçerlidir.Bunları milli mesele haline getirmek abartıya kaçıyor.

Hocam hatırlatmakta fayda var galiba; Ankara'dan otobüsle İstanbul'a gitmiyorsunuz, 10.000 km civarı bir yolculuğa çıkıyorsunuz ve bu yaşadıklarınızın hemen hemen hepsi normal prosedür.

arkadaşım siz hangi şirketin sahibisiniz. amsterdam havalimanında türklere yapılan ayrıcalığı görseydiniz bunları söylemeye yüzünz kızarırdı...

[dilci2007]

Kendilerine Negro (zenci) ifadesini kullanarak çağırmamız mezarımızı kendimiz kazmamız anlamına geldiğini bilerek İstanbul Atatürk havalimanından aldığımız bir paket Negro marka bisküviyi beş kişi avucumuzun içinde saklayarak yemek zorunda kalıyoruz. Sonra Memphisten New Orleans a gitmek için jete binmeye hazırlanıyoruz. Yolculuk 1 saat 20 dakika sürecek ama bana onca yolculuktan sonra sanki Erzurum dan dadaşkente gideceğim dolmuş gibi geliyor. Bu yolculukta hayatım boyunca görebileceğim en güzel gün batımını görüyorum. Bir taraftan bulutların üzerinde batmaya hazırlanan güneşi diğer yandan geceyi aydınlatacak olan ayın doğuşunu izliyorum. New Orleans a iniş için kemerlerimizi bağlamaya başladığımız zaman gecenin karanlığında şehrin ışıkları gözümü alıyor ne kadar mükemmel bir yere geldiğimizi düşünmeye başlıyorum. New Orleans havalimanına indiğimizde artık saatin akşamın dokuzu olduğunu ve bütün Caferlerin ve fast food dükkânlarının kapandığını fark ediyoruz. Açlık ve uykusuzluk bedenlerimizde kol geziyor. Zaman farkı bizi tüketmiş bunu havalimanında koltuklara oturduğumuzda anlıyoruz.

[fOCUS]

Kendilerine Negro (zenci) ifadesini kullanarak çağırmamız mezarımızı kendimiz kazmamız anlamına geldiğini bilerek İstanbul Atatürk havalimanından aldığımız bir paket Negro marka bisküviyi beş kişi avucumuzun içinde saklayarak yemek zorunda kalıyoruz. Sonra Memphisten New Orleans a gitmek için jete binmeye hazırlanıyoruz. Yolculuk 1 saat 20 dakika sürecek ama bana onca yolculuktan sonra sanki Erzurum dan dadaşkente gideceğim dolmuş gibi geliyor. Bu yolculukta hayatım boyunca görebileceğim en güzel gün batımını görüyorum. Bir taraftan bulutların üzerinde batmaya hazırlanan güneşi diğer yandan geceyi aydınlatacak olan ayın doğuşunu izliyorum. New Orleans a iniş için kemerlerimizi bağlamaya başladığımız zaman gecenin karanlığında şehrin ışıkları gözümü alıyor ne kadar mükemmel bir yere geldiğimizi düşünmeye başlıyorum. New Orleans havalimanına indiğimizde artık saatin akşamın dokuzu olduğunu ve bütün Caferlerin ve fast food dükkânlarının kapandığını fark ediyoruz. Açlık ve uykusuzluk bedenlerimizde kol geziyor. Zaman farkı bizi tüketmiş bunu havalimanında koltuklara oturduğumuzda anlıyoruz.

Bu romanın sonunu McDonald's a bağlayacakmısın çok merak ediyorum.

[macgyver]

arkadaşım siz hangi şirketin sahibisiniz. amsterdam havalimanında türklere yapılan ayrıcalığı görseydiniz bunları söylemeye yüzünz kızarırdı...

Yazdıklarımın şirketle ya da şirket sahibi olmakla ne alakası var, bu sonuca nerden ulaştın gerçekten merak ediyorum.

En normal şeyleri bile abartarak ilk defa gidecek arkadaşları tedirgin etmenin gereği yok...