Ps:Bu yazı Fiorex'in "Acısıyla tatlısıyla bir WAT hikayesi" (WAT 2009)
adlı yazısından esinlenilmiştir...
Selam Arkadaşlar! Çok uzun bir aradan sonra ben de nihayetinde Turkishwat'taki " Aktif "durumuma başladım. Beni geçen seneden tanıyanlara özlemlerimi, yeni üye olan arkadaşlara ya da beni pek bilmeyenlere de saygılarımı iletiyorum. (amma da uslu moddayım
) Uzun bir hazırlık sürecinden sonra çoğumuz (WATKEN kızma
) Abd'ye gitme mutluluğuna (ya da kimimiz için kabusuna) eriştik. Ee peki benim bu maceram nasıl geçmiş bakalım??
Aylar süren bekleme ve sıkıntılı bir dönemden sonra nihayet takvim 14 haziranı gösteriyor.Çok heyecanlıyım, hayatımda ilk defa yurtdışına hem de tamamen bağımsız bir şekilde gidiyorum. Saat 8.20 Güzel İzmir'imden THY uçağı İstanbul Atatürk havalimanına hareket ediyor. 40 dakika süren heyecanlı uçak yolculuğundan sonra İstanbul'a varıyorum. Berfinko dış hatlarda bekliyor beni. Sarılıyor, heyecanımızı paylaşıyoruz. Check in kuyruğuna giriyorum ahha Fiorex de orada! Adam cool, adam large, adam relax vs vs vs... İkinci kez Abd'ye gitmenin bir rahatlığı var Melih'de.
Neyse işlemlerimizi hallediyoruz, kapıya doğru ilerliyoruz. Son arama burada yapılıyor. Berfinko krem ve parfümlerini güvenliğe hediye etmek zorunda kalıyor keza Demet Sağıroğlu ablamız da öyle. Bir ara Berfinko ile kanka olduklarını bile düşünmüştümUçağa biniyoruz, pilot amca rahatlatıcı bir ses tonuyla anons yapıyor. Artık ayrılış (kimi için de kavuşma) vakti. Uçak havalanıyor. Son kez bakıyorum Türkiye'me. Neydi ne oldu demeden yemek ikramı başlıyor. İşte orada anlıyorsunuz THY farkını (bu arada tekrar TW ekibine teşekkür ederim biletler için). 11 saat aralıksız uçuştan sonra New Yorktaki 24 saat açık olan havalimanına
varıyoruz. Hepimizde bir afallama :/ Arkadaş saat 11de uçak kalktı saat 3te iniş yaptı doğal olarak jetlug oluyoruz. Son işlemlerden sonra baggage claim bölümüne gidiyoruz bagajlarımızı alıyoruz. Aman Allahım bir kaç adım sonra NYC'ye çıkacağız. Melih'i görüyoruz tekrar, abi diyorum nasıl gideriz Amtrak istasyonuna. Sağolsun yardımcı oluyor bize ve her detayı anlatıyor. Bu arada aklıma geliyor, Fubar bizi Manhattanda bekliyor onla buluşmamız lazım. Ama olmaz!!! Berfin direkt Pennsylvania'ya gitmeliyiz diyor. Tamam diyorum napalım artık Fubarla başka zaman buluşuruz. Tren'e biniyoruz, 4 saat sonra PA harrisburg'ta iniyoruz. Ortalığa karanlık çökmüş. Filmlerdeki gibi sokaktaki lağımlardan dumanlar çıkıyor, sokakta zenci evsizlerden başka kimse yok. Allahım diyorum buralar her akşam mı böyle olur._? Sonradan anlıyorum ki Pazar geceleri hep böyle ıssız olurmuş. Neyse otel arıyoruz bir gece kalmak için. Etrafta Hilton'dan başka görünürde otel yok. Berfin diyorum gitmeyelim hiltona çok pahalıdır. Neticesinde başka bir otel buluyoruz "Crown Plaza". Dua ediyorum lütfen pahalı olmasın. Adam bir fiyat çıkarıyor $180 Aman Allahıımm!!! Öğrenciyiz diyorum, o zaman farklı diyor: $40
Sabah oluyor sponsor şirketin ofisine gidiyoruz, sımsıcak gülen bir yüz karşılıyor bizi. Alın diyor bu evinizin anahtarı, taksici sizi evinize götürecek. Eve gidiyoruz...O da ne? 2 katlı süper lüks bir villa. Kapı açılıyor ev arkadaşları 4 kız bir de ben
Neyse işe başlıyorum, herşey yolunda gidiyor. Hayatımın aşkını buluyorum iyi ki gelmişim buralara diyorum. Ama hiç anlamadan 3 ay su gibi geçiyor.Tekrar dönüş zamanı :/ Buruk bir sevinç. Ailemi çok özledim ancak gitmek de istemiyorum. Fakat sonucunda 7 ekim saat 7.00pm uçağım kalkıyor. Amerika semalarında gözlerimi kapıyorum, yaşadığım onca şeyi düşlüyorum. Teşekkür ederim Allahım diyorum, iyi ki bu fırsatı bana verip hayatımın aşkını bana buldurdun!!! Son 6 ay... daha sonra yine aynı tarihte aynı yerde.
Sabırla okuduğunuz için teşekkür ederim. Live Long TW...
YETO
Bookmarks