farklı bir wat hikayesi..

[bakgercektengiderim]

merhabalar sevdigili watçılar ve wat adayları
bende kendi hikayemi daha önce çok hikaye okudugum ve cokta işime yarayan bu foruma yazıp sizlerle paylaşmak istedim

evet efendim nereden başlamnalı bence taa ilk zamanlardan o güzel karar anından ben aileme wat'a gitmek istediğimi söylediğimde baya zorluk cıkardılar nasıl cıkarmasınlarkı ailemle aynı şehirde okumak bukadar zorlaştırırmıydı gurbeti dedikleri gibi : evet öyleymiş ..
karar anı demiştim ya şöyle oldu : bir gün anlattım programı dogal olarak babamdan pekte destekcı bır tepkı gelmedı ben ise işi duygusallaştırıp ingilizce geliştirmek zorundayım demişken elbette dayanamadılar
neredeyse unutuyordum wat ile tanısmam nasıl mı oldu ? kızarkadaşımın yurt arkadaşları gidiyordu evet 4-5 kız..işte bnm kızarkadaşım bu programa gitmek istiyodun bak giden yakın ark. var dedi ve kızlr kayıt olurken bizde gittik izledik efendim gittiğimiz şirketin adını veremıyecegım reklam olmasın ancak ufak capta bir şirketti yani diğer wat danısmanlarının bıle pek duymadıgı bir şirket ama yukarda Allah var ucuzdu piyasadan 150 $ ucuza gittik 3 gün süren öğrenme-düşünme-kayıt olma sürecinden sora AMAN ALLAHIM BENDE ABD'YE GİDİYORUM oldum bir anda

gün geldi iş seçimi ve bana gönderdikleri işler bisiklette dondurma satısı - otel idi sadece.3-4 kabul edilemez işten sora istanbul fuarına geldi sıra..fuarla diğer fuarları karıstırmayınız burada 2 abd lı geldı ve bız 30 kadar watcı ya ıs satıyor yanı dıgerlerı gıbı buyuk deıl !!

ben ise oraya new yorkta bir otel işini kabul ederek gittim nasıl mıydı ? tam bir part time iş idi ve danısmanımda 2.iş bulamaz isen çok zor olur para istemek zorunda kalırsın demıstı dedıgı gıbıde ısın mın.240 max 350 $ haftalık aralıktaydı ve ny için hiçte iyi sayılmazdı bu..ama ben ny ta wat yapmak ıstemıstım..danısmanım trevel i ny a sakla ny ta wat cok zordur yasam cok pahalı demıstı saolsun iyi bir tavsiyeydi bu

ne diyordum istanbul iş seçimi : odaya girdim ve bu sponsor arkadaşla konusurken benım ıcın ny ısını hazır getırmıstı yanı ımzalayıp cıkacakken ben baska bır ıs secebılırmıyım dedım ve elbette dedı nasıl falan derken daha once sırketın gonderdıgı acık ısler de gordugum bır ısı soyledım '' 325$/week ile wiscansinde gezici eğlence parkı'' .. sponsor 1 kişilik yerim var o pozisyona dedi..yaz beni pampa dedim nazik bir abiydi ve anlayıslıydı beni bu işte agır kaldırma var zor bir iş ve karavanda kalıcaksın bak tabuttan hallice bir oda diye uyardı.dedim otel mottel geç bunları burdada yaparım farklı olsun ıstıyorum dedım kendısıde cıkardı kagıtları ımzaladık ve hoop işi seçmiştim..

şimdi içimde bir kurt vardı tek türk olmak !! danısmanım bunun zor bır ıhtımal oldugunu ama olursa avantaj olcagını solemıstı gercektende ole tek basına turk olmak ıngılızcenızı gelıstırmek ıcın buyuk bır sans..

bilmem hatırlarmısınız geçen sene wat baslamasına aylar kala gezici işler iptal edildi bu bnm gibi vizesini önceden alanları etkılemıcektı ama yenı gırıslerı engellıyordu.aradam buldum danısman bana yolladı dıger gıdıcek turklerın maılını ulastım ve sok oldum onlarınkı ıptal olmustu buyuk ıhtımalle ben wiscansinin kuzeyinde pekte watcının gorulmedıgı bır yerde tek turk olucaktım..

o gün gelmişti 29 mayıs..2-3 gün bile olmamıstı fınallerım bıtelı. ben daha o psikolojiye girmeden ucak gunu geldı ANKARA dan bindim ilk ucak istanbul'a idi.6-7 saatlik bir beklemeden sora paristen aktarmalı ATALANTA ya ulastım..sıra iç aktarmadaydı 3-4 saat beklemeyle ATALANTA dan ver elini appleton ( buyurr ? duymadınız dımı daha once ) evet çalışacagım wiscansinin kuzeyinde en buyuk sehır buydu ve bu en buyuk sehır 70.000 nufuslu bır yer :?

özellikle atalantada işverenimi cokkez aradım saolsun hava alanında bir amca ve gorevlılerden yarıdm alıp durumu anlattım ben gelırken beklemelı benı bılmıyorum o sehrı falan onlşarda aradı ve bnm ıcın hem bn 2-3 ke hemde onlar 2-3 kez msj bıraktı cunku 1-2 calınca bızım patron telesekretere yonlendırıyormus hemen bana yazmasın dıye tabıı bnde panık olmadım degıl tabii korkunun ecele faydası yok bindim ucaga ve ındım appletonda 1 saat yolculukla.tabii ben gitmeden skype yuklemısım telefona ve kontor de almısım yanı wifi mevcutsa arayabiliyorum yoksa mecbur ankesorluye..aradım wıfı nın 10 dk lık belesınden bizim patron jake yi..''anaa actı'' dedim adama jake sen mısın dedım bnm sen huyseyın mısın dedı evet dedım nerdesın hacı nıye acmıyon ? dedı sen nerdesın senı almaya geldım sasırdım ve appleton hava alanındayım dedım göbeği kendinden 2 mt onde gıden bır adam geldı ıcerı 33-34 yaslarında..baktı bana zaten cozmus watcıları hemen anlıyous kımın watcı oldunu geldı huseyın dedı ? evet panpa benı dedım aldım bavulu dısarda bir pickup (yada her nasıl yazılıyorsa) 30.000$lık bırsey attım bavulu cantayı arkaya..önde bembeyaz draculanın ten rengınde bır sarısın cocuk var ve yolda konustuk cocugun adı Andre.. kendisi bir rus.patron mu dıyeyım maneger mı neyse oda jake yanı ısın herseyını bılen bır adam..yol boyu muhabbet falan derken bgectımız yollar bızım koy yolundan beter ne yol lambası ne yolda bır araba !! bellıkı andrede bende tırsıyoruz ole yolculuk ederken once evınde durdu jake bırsey alıp gelcem dedı 10 dk ya geldı ev weyauwega'dıye bır sehırdeydı..
dip not : kuzey wıscansınınde sehır dedıgım her yer kasabadır fazlası degıl 4.000 nufuslu yer bıze ny gibi geliyordu dusunun

- yemek molası hemen donucegım devam edıcegım arkadaslar -

[bakgercektengiderim]

yolda dehşet
yoldayız efendim gidiyoruz karavanlarımıza..ancak oda ne jake birşeyler diyor yarımyamalak ingilzicelerimizle bizler bişey anlamayıp yes okey ofcourse falan gidiyoz ole durdu sağa ve bekledik 2-3 dk hava buz gibi..31 mayıs gecesindeyiz ve hava buz ötesi..arkamızda bir araç durdu eski model bir pickup.içinden 55 yaşarında bir teyze (mary) ve eşi douglas ( dog) indiandreyle birbirimize baktık yani bizi kesseler kimse görmez oyle bır yer etrafta tek ısık kaynagı araç farları..jake geldi ve sizi annem götürcek dedi rahatladık baya zaman geçince andre bana aslında jake yolda anlatmıstı ama bende anlamamıstım dedı yanı jake bıze annemle babam gelcek onlar goturcek vs demıs lakın bız anlamayınca gerilmişiz noluyo aga diye dog jakenin üvey babasıydı ve onlar öbür araca bindiler bizde eski model ile mary andre ve ben gidiyoruz işyeri+bankhouse(karavan)lara.. ulaştık 2 saat kadar yoldan sora ve cidden buz gibi bir hava vardı.şehrin adı : marshield..

o gece mary bize 2kişilik odada 2 niz mi kalcaksınız yoksa tek tek mi diye sordu andre hemen atladı ve birlikte kalcaz dedi anladımki tırsmıs cocuk baya.4-5 m'2 de bir ranza bir mini buzdolabı ve 2 dolap var seçtik o dolap o yatak senın bnm falan bana bıraktı bende en kotu secımı yaptım o gece yorgunluktan hmn uyuduk ve ertesı gun 4 -5 gıbı aksama dogru basladık ıse.
işe başlangıç

iş mi ? bu mu ? benı ve andreyı kaydıraga verdıler ılk olarak en basıtı o old.dan iş cok basıt her gelene çuvala benzer bişey uzatıp ayagını su torbaya koy dıyosun.tek kotu yanı asagıda duranın ısı daha rahat ve o cuvalı verıp yolluyor sende eger kasarlanmıs bır calısansan ayagını koy - gıdebılırsın vs derken ben naptım her gelenın elınden al cuvalı ser ve ugras..yoruldum elbette cunku hıc oturmadan dınlenmeden 7-8 saat..
ertesı gun 13:00 gibi basladık aynı ıs olsada daha yorucu geldı ama bır rus arkadas daha geldı adı : oraz.. tacik asıllı müslüman bir rus idi ve stv yı okadar cok ızlemıskı ordakı karakter ısımlerını sayıp duruyodu onu yanıma yolladılar baktılarkı cok muhabbet edıyoruz bırımızı balona yollamak ıstedıler o ıs super kolay oturup 2 dk beklıyosun sora bebelerı ıcerı alıyosun ayakkabıları cıkarın dıyosun bebeler balonun ıcıne gırıp zıplıyolar tren seklınde sısme balon ıste bn orası guneste dıye bır yanlıs secım daha yapıp oraz gıtsın dedım aklıma tukureyım

ertesi gun yanı pazar gunu dogal olarak en yogun gun ve 12 gıbı baslayıp ıse 11 gıbı aksam bıtırdık ve o gun anladımkı ıngıulızcem berbat idi.finallerden dolayı hıc egılemedıgım ıngılızcem benı zorluyordu orazın ıngılızcesı cok daha kotuydu ama takmıyordu o anreyle aynı odada kalıyorduk o yemek yapmayı ve yemeyı seven ancak cok fıt bırıydı benden 1 yas kucuktu.aksamları yemek yerken ıngılızcemın vasatlıgını anladım herkes bilir tavanın ne oldugunu ya ıste bn onu bıle unutmustum andre bana bak bu tava tamam mı tava dedı dedım hacı sınavlardan unuttum ancak kelıme bılgım %80 azallmıstı o ılk hafta herkese gulerek kafa sallayarak yanıt verdım bısey dıyene guluyordum cunku anlamıyordum hıc bırsey..arada fark edıp nerelısın dıyenlerle sohbet edınce sasırıyorlardı cunku baska eyaletten dahı kımseyı gormeyen bu ınsanlar turkıyeden taa dunyanın obur ucundan bırını goruyorlardı
gelıyım andreye onu zor bır makınaya verıler adı scrembleer gıbı bıseydı ve yorucu vede zor ıdı calıstırmak ılk denemede makınayı zorlayınca oyunlara gonderdıler hanı bu tufekle balon vurma gıbı oyunlar o ılk haftadan sora hep oyunlarda kaldı ve ıng calısarak ıngılızcesını muthıs katladı bızde oyunlarda daha kasgucu agırlıklı ama eglenerek calıstık oda sıkılıyordu tabıı

ılk hafta bıttı marshıeld ten tasınma vaktı geldıgınde o koca makınaları kas gucuyle toplamamız gerekıyordu p.tesi gunlerı take down gunlerıydı yanı topluyorduk ıste o kocaman makınelerı cok azı kendını topluyordu yada basıuttı kı basıtlerı kadınlar vs topluyodu zaten bıze agır ısler verılıyordu ( daha deıl kacmayak dıye ılk hafta rahattı)

[Orfz]

Devamını bekleriz

[wesley]

son dönemde en korktuğum şeyde amerikaya gidince iş verenin yanına ulaşmak onla bağlantı kuramamak falan

[bakgercektengiderim]

okuyan arkadaşlara teşekkürlerimi sunarım devam ediyorum elbette

nerede kaldım - işe başladım ve ilk haftam bitti
( ilk hafta dediğime bakmayınız cuma-c.tesi-pazar idi biten.

geldim p.tesiye tabii daha iş sürecini bilmiyoruz ne gün ne olur falan
p.tesi o makineleri topladıkya öldük bittik ben ve 2 rus arkadaşım aynı durumdayız cünkü biz işimizi bitirdik dedikçe iş verdiler soradan anladık herkes aynı anda bitiriyormuş işi..
amele yanığı oldum o gün şaka değil cidden 3 gun once dondugumuz wisconsinde p.tesi yanmıştık pişmiştik Allahtan Ankaralıyımda alışığım karasal iklimin bu aşırı mevsimine

efendim makineler toplandı zar zor ve pis bir iş idi..dedik napıyoruz iş bitti 5-6 oldu akşam dediler ki yarın saat sabah 8 de yolculuk var..
kalktık karavanada ufaktan alışıyoruz bu arada+ ben kaşar peynirini çıkardım andre pek sevmesede beleş diye yedi tabii 1 kg idi kendisi.bu marshield de walmart vardı bizde işten önce gidiyor alıyorduk bişeyler tabii..
salı sabahı oldu ve hoop 3-4 saatlik bir yolculuk bizleri dağıttılar sen su arabaya sen suna diye arabalarda güçlü pickuplar ki arkalarında karavanlar yada oyunları taşıyor bunlar yani yavaş yavaş gidiliyor..
yolculuk boyu problem pek yoktu ancak işin ağırlığı iyice hissettirmişti bende.kendi kendime geri dönmeyi düşündüm yol boyunca ve o gün..
o yolboyu okadar dert kapladı ki içimi malum gurbet görmemişlik işte..açıkçası ağlamaklı olsamda yediremedim kendime ağlamayıda geri dönmeyide..
geldik mi bir şehre ! adı sumerset..hoş ve ufak bir yerdi biz bir parka kurulucaktık yemyeşil heryer yanımızda 2 tane basketbol sahası efendim şirin bir yer işte..tabii aklınıza gelebilir ufaktan deyineyim tuvalet konusuna : biz hep panayır mantıgında bir organizasyonun içinde oluyorduk yani o hafta basketbol maçı ve bezelye corbası gunu oldugundan geçit töreni vardı o törenler gayet renkli ve bizimkiler gibi polis asker den cok halkın geçit törenleriydi mesela galeriler arabalarının arkasına taş devrinin fred çakmaktaş arabası vardırya ondan takıp işte güzel yazılarla şeker atarak geçiyorlardı..
cidden her işletme kendini anlatan ve dahiane fikirlerle yapılmış şeylerle katılıyorlardı bu törene. şekerleme dağıtanlarda çocukları falan oluyordu
konuyu cok dağıtmayayım ben tekrar gelirim bu tören mevsuzuna :

sumerset e gelip bunkhouse'lerimizi kurduk ki kurmak dediğim elektrik su bağlantıları ile sabitleme işlemi max.20 dk surmekteydi..
sonra ? dedik napıyoz panpalar ?
yarın kurulum yapıcaz 8 de dediler yani ? gez toz eğlen..

biraz dinlendik birde baktım dog-jake-philips(kendisi işi en iyi bilen çalışandır) ve fish(bu lakabıu hakeden bir yüzü vardı) + diğer 3-4 çalışan muhabbetteler bizde katıldık elbette..yarım yamalak anlıyoruz
hazır zamanı bulmusken türkleri sordum ve jake dedi ki : I DON'T KNOW.. hayda dedim noluyoz..jake eğer bana mail gelirse yada ararlarsa gidicem cunku 2 turk 2 rus daha gelicekti ama arayıp sormadılar bilmiyorum dedi..( aa dedim bu aynı seyi bni hava alanından alırkende demişti ben ise 2 türk daha geldi anlayıp mal mal ertesi gün turk bakmıstım etrafta )

o muhabbet güzeldi yani ilgi alaka gayet samimi geldi bir ayrımcılık yoktu varsada pozitifti

evet hala salı gununu anlatıyorum.abd ye ulaştıktan sonra(perşembe)5 gün kadar olmus ben ise cook bunalmıstım..o gün evi skype ile 6-7 kez aradım ve sırf seslerını duymak ıcındı..anlattım iş zor şöle böle ama problem yok başka dedim sizi özlüyorum dedim..
ben gitmemi desteklemeyenler bile gitmişken dönme çok üzülürsün dediler ki haklıydılar biliyorum..o gün cook zordu iş olmamasına ragmen..içimdeki sıkıntıyı anlatıcak hiçbir kelime bulamıyordum..ben daha önce bölesini görmemiştim..

ne mi oldu ? evi okadar cok arayınca biraz rahatladım ve kendime YAPICAM ULAN dedim.

geri dönmek yenilmekti ben ise içimden seni yenicem amerika diyodum

[bakgercektengiderim]

o günlerde içimde yanıp sönen bir O DEĞİLDE AMERİKADAYİM BEAA bu sese eşlik eden pis birde sırıtma vardı elbette

ilk haftamın neden bukadar uzun surdugunu merak edenlere bence en buyuk heyecan orada saklıydı

ertesi gün kurulum vakti geldi sabah 8..aksam 5-6 ya kadar suren kurulumdan sonra işin asıl ağır kısmının henuz gelmedıgını anlamıstık

neyse efendim o haftayı şöle böle atlattık ki içimde hala 2 türkün geleceği ihtimali vardı -gelmediler efendim..hiç gelmediler

o şirin kasabadan sonra daha şirin olan bir köye gittik.. köy mü dedim evet köy 100 kişinin yaşadığı dorchester adlı bir village işte..

gariptir dostlarım köyde sadece bir bar ve iyi bir kütüphane vardı..ama market yoktu.. kütüphanelerde hep aynı tip büyük ve işilevseldi.yani koltuklar vardı sandalyeden bahsetmiyorum gerçekten 2 kişilik koltuklar ve üzerinde pike(battaniyenin ufağı) vard.yani uzanarak(abartmadan) interneti kullanabilir kitap okuyabilirdiniz.
ayrıca ücretsiz film kiralanabiliyordu kütüphanelerden..

[bakgercektengiderim]

dorchester

evet burası 100 kişilik bir kasaba! idi ve biz zaten 35-40 kişilik bir ekiptik yani oranın popilasyonunu %50 ye yakın artırmıstık garip olanı nasıl para kazanıcaktı patron burda ?
sorduk ve hafta sonu traktör yarısları yapılcakmış orda.bizde yarış sandık bildiğiniz traktörler ve bazıları modifiyeliydi bunlar arkalarına bir römork takıyorlardı cok agır romorklar ve pist çamurlaştırılıyordu sonramı eğlence !! traktörler römorku cekmeye calısıyordu ve millette buna vaay diye bakıyordu!! garip bir eğlence anlayışı dimi

o haftam rahat geçti ama inanamadım o ufacık yere bu traktorlerın romork cektıgını gormek cın gelen ınsan sayısına bende bu arada kaydırakta calısıyordum.
kaydırak mı ? işte 9-10 metre yukseklıkte bişeydi öle cokta luks bir kaydırak değil.

[bakgercektengiderim]

nerede kalmışım - iş vakitleri

ÇALIŞIYORUZ ARKADAŞLAR
doğal olarak kimse size misafir öğrenci falan demiyor bildiğiniz mevsimlik işçisiniz.ama ben hiç bir ayrımcılık görmedim yani olduysada pozitif olmuştur

abd'de geçen 1 ay sonunda bizim için büyük sayılabilicek bir şehre geldik.
hudson

burası Minnesota eyaletinine komşu olan ancak wisconsin eyaleti sınırlarında olan şiri,n bir yerdi.
güzel bir gölün kenarına kurulmuş yapay bir plaja sahipti.tabii çok yüzdük ve eğlendik.
hudson'dan abd nin en büyük avmsi olan mall of america'ya gittik ki burası çook büyük.tabii biraz medeniyet gördük hep kasabalardan sonra bole yerlere gitmek istemiştik güzeldi eğlendik eğlence parkında çalışmamıza rağmen bizde o ride'lara binelim dedik rollar coster'lar var tabii hedefte onlarda bizde yoktu bol bol eğlendik defalarca yazasım var

aa o da ne bir çalışan işi bırakmış..dedikodular var ortada patrondan izinsiz habersiz vs vs..
birisi onun odasına geçmiş!! hadi ya değişiyor mu odalar bizde zincirle bağlıyız sanıyoruz tabii andre'yle.
ben andre'ye oda arkadaşıma söyledim oda küçük sığmıyoz panpa vs vs.. onunda canına sefa tabii.
gittim manegerimize 'jake' .. dedim değiştirmek istiyorum neden dedi doğal olarak baktım ciddi bende '' ben normalde ailemle yaşıyorum yani hiç kendi evim olmadı , bu yuzden yalnız yaşamayı görmek istiyorum''dedim güldü biraz ama elbette anlayışlı karşıladı ve geçtim tek kişilik odaya.. oohh miss ama buzzzz yada cok sıcak.. evet eğer dışarı sıcaksa odam yanıyor dısarı serınse odam donuyor :0 garip ama böyleydi..

hudson'da benimde makinem değişti arkadaşlar..artık screambler (bole yazılıyodu galiba) diye bir makineyi kullanıyorum ancak en gözde 2-3 makineden birisi ve coook yogun bos duramıyorum cok yoruluyorum ama değiyor artık parkın en gözde makinelerinden birini kullanıyorum tabii bu fors bana cok arkadaşlık teklifi ile geri dönsede ben pek yanaşmadım
hudson hayatım boyunca unutamıyacagım kadar aksiyonluydu benim için neyse birde bu ride bukadar yorucu olmasa diyordum..
ride'm mı ? açıklayayım Ankaralılar bilir gençlik parkında Crazy dance diye birşey vardır onun gibiydi, ortadaki sistemden 3 büyük kol cıkıyordu yukarıdan ve o kollardanda 7-8 mt sora 4er kutu(içine 3-4 kişinin oturabildiği işte koltuk tarzı emniyeti falan olan metal bölüm) çıkıyordu.. sonuçta 12 kutum vardı..
bu ride hiç boş durmuyordu.tam biri geliyor oturuyor ama kapıya yakın olana değil taaa .. karşı tarafa yani bu 14-15 metrelik bir yürüme ve geri dönüş demekti.tam o oturup ben emnıyetını kapatım kontrol edıyordum başlatma bölümüne gidicekken hoop biri daha onada git o oturunca baskası gelır falan haydaaa 20-25 dk yuruyordum ve bu sadece 2 dk suren çırpma işleminden sonra bitiyordu tekrar tekrar.. çırpma dedime bakmayın işte 2 kere dönüyor ve o ivme size baya adrenalin sağlıyordu (/ denedim elbette tüm rideları) hem ana kolon dönüyordu.hemde kollar ..

aradan zaman geçtikçe ben bunu öğrenmeye başladım elbette tabii tam anlamıyla KAŞARLANMA oldu ve 2 dk lık ride zamanını eğer bekleyen yoksa 30 sn ye indirip bekleyen var ve yorgunsam 4-5 dk ya çıkarıyordum
makineyi kullanmakta kolay olmasada basitti , bende herkesi mümkün olan en az yurume mesafeme yonlendırmeye basladım falan sora onları aynı yerde ındırdım bunun rastgele olması gerekıyordu ama turk aklı işte adamlarda şaştı oha makine yorucu değilmiş biz malmışız moduna girdiler
b3 renk kutu var sarı turuncu kırmızı hepsinden 4 er tane işte..bazen kimisi gelip ı wanna go with yellow one vs desede ben sinirli çalışan modunda bunlara kaş kaldırıyordum tabii ebeveyni yanında olana hariç

arkadaş bıktım nedir bu wisconsinin kızları !! bu konu risklidir girmek istemiyorum zaten lakin anlatamadan geçemiyeceğim. bu garip ademoğlu 21 yaşında lakin 18-19 yaşında gösterir ( birde sakal çıkmıyor ) neden mi anlatıyorum bu 14-15-16-17 yaşındaki kızlar heep mi beni bulur..parktaki 2 rus arkadaşa ilgi pek yoktu yani yaşlı kadınlar andre ile baya ilgilenselerde bu boleydi.. ben ise bıkıyordum artık yok kızım benım kızarkadaşım var unut beni demekten..( söz verdim gitmeden dostlar izci sözü değil bu benim sözüm tutarım )

günler haftalar birbirlerini kovalarken ben ufak tefek iş kazaları yaşıyordum sadece ben değil herkes ayağının kırılmasından kafasının yarılmasına kadar risklerle boğuşuyordu yalan yok o ride'ların ağırlığını kaldırabiliceğime hiiç inanmazdım neyse efendim devam ediceğim okuyanlara teşekkürler gidenlere tekrarını gitmeyipte gitmek isteyenlere darısını temenni ederim

[neo-kimyager]

vay vay vay gelmiş görmüş kadar oldum çok harika anılar, benim de wat a te giden tek başına wat yapan olarak gördüğüm tek kişisin. ayrıca, ingilizcen çok iyiydi türkçe konuşamadık 2 kelime ))

[bakgercektengiderim]

hudson' gibi güzel ve bizim için gelişmiş biryerden (10.000 nufuslu ) sonra saxon'a gittik..oda nesi çamur içinde karavanlarımız..şaka değil heryer çamur..orada bizi bezdiren ve en zor ride'ımız yoktu alan yetersizliğinden ve rahat bir nefes almıştık
bu mega sorun cıkardıgı sorun kadar olmasada zevklıydı vede meshur..

kurulum bitti dedim ve dağıttım biraz konuyu bitirdik ve dante adında 34-35 lerinde siyah ve canayakın ve bir okadar paragöz olan arkadaşımızın evine gittik.oda nesi sonunda karavan dısında bır konaklama yaptık
karavan demişken benim karavanımda hiçte söylenildiği gibi biri dönerken sallanma yada ses geçirme problemi falan yoktu tek bir problem vardı odaları cook kucuktu

dante'nin evinde dantenın tam yasını bılmedıgı 4 yasında oldugunu ıddaa ettıgı oglu ro-ro ( romerıo ) ve eşim dediği ama evlenmediği kızarkadaşı ile yaşıyordu evet cocugun öz annesıydı birde başka bir kadından kızı vardı dantenın oda 12-13 yaşlarındaydı.
eğlendik film izledik alısveris yaptık falan 2 gun orda uyumanın verdıgı dınclıkle donduk cuma sabahı ve kılı kılına yetıstık ıse tabıı dırek basladık ustumuzu degıstırıp..2 kışının calısması gereken kaydırakta tek basıma kaldıgımdan cok yorulsamda baktımkı yardım eden yok bende sallamıyordum artık ın cık yerıne ya yukarda beklıyor yada asagıda beklıyordum bana arada bırı gelıp asagıdaysan guvenlık ıcın yukarı cıkıp anlatmalısın vs deselerde sallmadım basarılı oldu bırdaha benı tek bırakmadılar

sonrakı hafta buternet dıye bır kasaba (yazılısından emın deılım ) kasaba guzel fazlasıyla sırın bor yer ama bız kasabadan uzakta kuruyorduk parkı ve dolayısıyla karavanlarımızı.bu biraz kotuydu cunku kapınızı acınca orman gıbı oluyor bir nevi :B

bu kasabada bize sakın coplerınızı dısarda bırakmaın ayı yada samur ( bu et yıyen garıp bır hayvn varya kopek kadar ondan adı samur olmayabılır )gelebilir dediler ! !
şaka oldugunu dusunmustuk ama cıddıydi..
ben odamı temızledım baktımkı baya pıslenmıs dolayısıyla cok cop cıktı buzdolabımdan ozellıkle
coplerı 1 gun orda unuttum kapımın onunde karavanın altına atmıstım bayaa coktu ama.ertesı sabha sertce calınan kapıyla dog (jakenın babası) bız nededık hesabı konustu bende tamam hacı dayı bı cıgara yak rahatla dedım odamı temızlemısım unuttum vs vs. tmm ama bak cıddıyız gelebılır ayı deyınce bende tırstım ha attım copu olay tatlıya connected..

o hafta usutup hasta olmustum yazın ortasında temmuzun sonları gıbıydı..wisconsin havası ıste carpar..
ben grip olunca colombialı arkadaşlarımdan birisi çay getirdi falan bende anne demeye başladım ona
neyse tek başınızayken hasta olmak cook kotuymus onuda ogrenmıs tecrube etmıs oldum sevgili arkadaşlar.

haftalar böyle böyle geçiyor bendeki aile özlemi giderek artıyordu.içim sıkılıyordu ki hızır gibi yetişen neo-kimyager oldu

riblake adında bir kasaba..ben abd'ye ualaşalı tam 72 gun olmus buda demektır kı 10 ağustos gibi gibi..

buradan neo-kimyager adıyla tanıdığım beni görmek için taa milwuake'den bu kasabaya gelen çok iyi birisiydi..kiraladığı arabayla gezdik tozduk eminim wisconsin'in kuzeyine birdaha çıkmamıştır ki kendisi milwuake'de bir üniversiteye gelmişti.
buradan birkez daha teşekkürler ederim onunla türkçe muhabbet ettiğimde üstteki yorumdada söylediği gibi türkçeyi unuttuğumu söyledi Allah yardımcın olsun kimyager kardeşim mi demeliyim abim mi bilemiyorum ama çok önemliydi benim için bir türk görmek..

artık travel planlarını yapmaya başlamıştık ve onuda birdahaki sefere yazayım inşallah
okuyan herkese ve benim için taa oralara gelen neo-kimyagere çok teşekkürler