Ben çok karmaşık duygular içerisindeydim, binaya girdiğimde kendime güvenim kayboldu, ancak orada yine heyecanı yüzüne yansıyanları yatıştırmaya çalışınca kendi heyecanımı unuttum, deneyebilirsin. muhabbet et oradakilerle.
ben 1 haziranda en soldaki orta yaşta kadına denk geldim, açıkçası ürkütücü bir mizacı vardı. Selam verdi, sonra zarfı açmamı istedi. ne iş yapacağımı söyledi, cümle kurmadan kısa kısa cevaplar verdim. sonra bir soru sordu, anlamadım. heyecanım tavan yaptı o ara. Allah'ın belası zarfı da açamamıştım zaten. "sorry" dedim. İkinci kez sordu. Yine anlamadım, zarfı hala açamamıştım. İkinci kez "sorry" dedim. Meğer Lake George' un fotoğraflarına bakıyormusun diyormuş, "yeeees, everday" dememle birlikte zarfı yırtmam bir oldu, lanet zarfta yırtılmıştı, ardından fişi verdi ve iyi eğlenceler dedi. Yani demek istediğim anlamadığında yılma, "sorry" le. Elbet anlarsın, konuyu açan arkadaşa vermemekte kararlıymış yoksa böyle saçma bir red duymadım. Çıkınca anlayacaksın ki heyecanına değmeyecek oradaki muhabbet, belki ulan bunun için mi heyecanlandım diye kızacaksın oradakine bu kadar basit olduğu için. Başarılar, umarım herşey gönlünce olur.
Bookmarks