dönmeme 15 gun kala ny a gittim. tanıdıklar vardı onlar misafir ettiler sağolsunlar muthiş bi turk aileydi evlerini açtılar,gezdirdiler vs. ama ben 3.gunun sonunda inanılmaz sıkıldım ve vb özledim. dunya hali dedim belki bi daha gelmek kısmet olmaz en iyisi son gunlerimi orda gecireyim ama tabi bi yandan da ny a giderkenKi o iğrenc otobus yolculugunu hatırlayıp vazgeciyorum.

sonunda vb den arkadaslarım ny a geleceklerini ve geri dönceklerini söylediler. bende onlarla dönmeye karar verdim. vedalaştım filan kapıya cıktık taksi bekliyoruz, bekle bekle gelmez aradım 10dk dediler neyse taksi gecio kapıdan brooklyndeyiz bu arada. neyse diğerini boşverip yoldan gecen taksiye bindim ama onlar beni otobusle gidicem sanıyolar ben baska sebeplerden söylemiyorum arkların alıcagını. bu yuzden taksiyle ayrılmak zorundaım kapıdan. bu arada kontor yok seveneleven 2 arka caddede önce diyorum seveneleven. kntr alıp aricam buluscaz diğerleriyle işte. bavulları yerleştirdim gectim taksiye bastık sevenleven a girdim kontor yuklettim cıktım ve taksi kapıda yok!!!

EVET TAKSİ KAPIDA YOKTU. NE PLAKASI NE ADAMIN YUZU AKLIMDA. CARESİZLİK!!! KORKU!!! KOTU HİSLERE DAİR NE VARSA!!
herseyim arabada yani. laptop kamera fotograf makinam aman allahım bittiğim an!!!

meğer adam bi arabaya yol vermiş.. yani sevenelevenlerın onu gidenler bilir otoparktır baya buyuk bi alan. o da işte bi araca yol vermek için parkın dısına cıkıp, geri girmiş. o 20 saniyeyi unutamam..bunu asla kelimelere dökemem. hatırladıkca urperiyorum


ayrıca şoför ispanyol ing cok az biliyo. benm arkadaslarım amerikalı, ne newyorku ne ispanyolca bilmiyolar, ve ben turk tlfnu taksiciye veriyorum, anlaşamıyolar filan kabus gibiydi. sonunda bulduk birbirimizi ama asla unutamicaam gunlerden biridir amerikadaki