Bir Work and Travel Hikayesi-2014,Lake George,New York

[rapsolut]

Öncelikle herkese merhaba.Amerika'dan geldikten sonra foruma ilk kez giriyorum vergi iadesi için girmiştim gözüm bu bölüme takıldı.birşeyler yazmak aklımda yoktu ama geçen sene zamanımın çoğunu bu forumda meraklı bir şekilde harcadığımı,aklımda yüzlerce soru ve onları gidermek için bir cevap aradığım aklıma geldi.şuan eminim ki benimle aynı durumda olan yüzlerce kafası karışık WAT adayları var bu tür hikayeleri geçen sene defalarca okumuştum ve çok hoşuma giderdi.bende herkes gibi WAT yapmayı düşünenler ve özellikle Lake George'ta WAT yapacak olan adayların meraklarını bir nebze olsun gidermek için bu yazıyı yazmaya karar verdim.Aslında şuan tam karar vermedim ama istek olursa bu başlık altından,meraklı olan arkadaşlar var ise onlar için her detayına kadar anlatabilirim.Aman senin anlatacağın şeye gerek yok diyen olursa da konuyu sileriz artık napalım Hikayemin özeti;Bir Work and Travel'da bir insanın başına gelebilecek her şey (iyi ve kötü anlamında) benim başıma geldi.Çok şanssız bir WAT geçirmekle birlikte çok şanslı da sayılabilirdim...

[tslm]

Tek başınamı Wat yapmıştım bu soru benim için cidden önemli çünkü bu yaz bende tek başıma wat yapıcam ve orda tek kalmaktan korkuyorum insan yinede birtanecik türk istiyor ya

[Basar]

kardeş konunun linkini not defterime kaydettim lütfen anlat bende gideceğim hayatımın şu anda tek amacı wat çok şeyler katar pls

[rapsolut]

Tek başınamı Wat yapmıştım bu soru benim için cidden önemli çünkü bu yaz bende tek başıma wat yapıcam ve orda tek kalmaktan korkuyorum insan yinede birtanecik türk istiyor ya

kardeş konunun linkini not defterime kaydettim lütfen anlat bende gideceğim hayatımın şu anda tek amacı wat çok şeyler katar pls

Sadece iki istek çok az ama :P neyse şaka bi yana sadece 1 kişi için bile çok değerli olacağını,kafasındaki bazı soruları giderebileceğini biliyorum ve o yüzden yazıyorum.yazıyı kısım kısım yazacağım.tek bir seferde yazıp sıkmak istemiyorum

1.BÖLÜM (GİDİŞ)

Benim hikayem 27 Haziran 2014 Cuma günü,saat 14.30 da son sınavımdan çıkıp 18.30 uçağı ile İzmir'den İstanbul'a giderek başlıyor.Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF'de olduğum için maalesef WAT'a en son katılanlardan biriydim.Maalesef diyorum çünkü ne kadar erken giderseniz o kadar iyi.Sebeplerini yazımın içinde bulabilirsiniz.Neyse İstanbul'a indim ve 28 Haziran sabahı saat 06.00'da Roma aktarmalı New York uçağım var.Uçağın kalkmasına 10 saat var ve hava alanında beklemektense abimin evine gittim ve yakın arkadaşlarım da geldi.3 ay boyunca görüşemeyeceğimiz için son kez takılalım dediler ve hayatımın en büyük hatasını yaptım o gece içtiğim içkiler yüzünden Lake George'a varana kadar çok kötü karın ağrıları çektim siz siz olun son akşamınızı içki içerek değil çay kahve içerek sakin bi şekilde geçirin neyse biz gece 2'de eve geldik ve 4'de servis ile hava alanına gidicem.en azından 2 saat uyusam benim için iyi olur diye düşündüm ve abim uyanmasa saatimi kurmama rağmen uyuyakalmıştım.yani WAT ile ilgili yazdıklarım tamamen buraya kadar olabilirdi neyse ki abim uyandı ve hikayenin devamının da olmasını sağladı

Sonuç olarak 10-12 saatlik bir yolculuk sonunda Roma üzerinden New York'a vardım.Ben tek başıma gitmiştim ve tek başına WAT yapmanın en sıkıcı yanlarıdan biri o kadar saat yol çekerken yalnız olmanızdır.Yanımda Amerika'lı bir çocuk oturuyodu onunla çok güzel muhabbetimiz oldu hatta indiğimde babası ile de tanışmıştım ama yine de kendi arkadaşınız gibi olmuyo JFK'nin ufak terminallerinden birine indim kapıdan çıktım ve şaka gibiydi.New York'taydım ve tek başımaydım.Müthiş bir heyecana ve feci bir korkuya kapıldım.Bu forumdan aldığım yol tarifleriyle gidecektim Lake Goerge'a.Önce Shuttle kullanarak Port Authoritye'e gitmem gerekiyordu.Shuttle'ın ücreti 16$ dı adama 100 dolar uzatıyorum ve bana diyor ki "change".Çıkartıp 50 dolar veriyorum yine change diyor adam tam 16$ istiyordu ve parayı da başka bir yerde bozduramıyordum.Dedim her şey buraya kadar ya gidemicem geri dönsem mi acaba die ilk kez düşündüm.Sonra şansıma kredi kartımı kullanabildim ve biletimi aldım Time Square'in yanından geçerek Port Authority'e vardım Greyhound firmasını buldum ve Lake George'a bir bilet istediğimi söyledim.Ama adam Lake George die bir yeri hiç duymadım dediğinde şok oldum.Lake George'u bilgisayar ekranı gibi bir şeye yazdım yine çıkmadı.2.kez dedim her şey buraya kadar acaba geri mi dönsem die ama bir şekilde hallederek biletimi aldım.Port Authority çok kasvetli ve pislik bir ortamdı.Türkiye'de ki otogarlar kesinlikle bin kat daha güzel.Neyse 5 saat gibi zorlu bir yolculuk geçirdim.Zor olma sebebi otobüsün içi çok soğuktu,gittiğinizde görürsünüz klima manyağı hepsi ve üzerimde sadece ince bir gömlek ve şort olduğu için titreyerek 5 saat yolculuk çektim.Bu arada yoldayken işverenime mail attım ve yolda olduğumu nasıl geleceğimi sordum.Bana Glens Falls'da in dedi ve taksi çevirerek verdiğim adrese gel dedi.Neyse saat gece 12'de Glens Falls denilen yere indim ve etrafta bir tek ben vardım.Çok ıssız bir ortam,cebimde 1000 $ elimde valizim yabancı olduğum her halimden belli.3.kez dedim her şey buraya kadarmış die ama tam o sırada yoldan kadın geçiyodu kadına yalvar yakar durumumu anlattım ve taksiye ihtiyacım var dedim.Kadın saolsun taksiyi çağırdı ve kadına nolur gitme beni burda bırakma die yalvardım resmen kadın işinin olduğunu ve gitmesi gerektiğini söyleyince bir şey diyemedim.5 dk içinde taksi geldi ve adama Samoset Cabins die bir yere gitmek istiyorum dedim adam öyle bir yer bilmiyorum dedi.Bu arada yer yön bilgileri sıfır bunu da öğreneceksiniz.Biz Türkler gibi girişken değiller Adam telsizle bir kaç yere sordu ve öğrendi.Taksiyle giderken yolda 4 zenci durdurdu arabayı.Onlarda bindi taksiye ve bana bir sürü soru sordular ve Türkiye'den geldiğimi söyleyince hepsi şok oldu.O kadar uzaktan buraya insan nasıl gelir die güldüler küfür ettiler falan saat gece 12.30 oldu ve hiç bilmediğim bir yerde 4 zenci 1 taksi şöförü ve ben 6 kişi son ses müzik açık kafa sallaya sallaya gidiyorduk sonunda konaklayacağım yeri bulduk ve taksiden indim.Zenci dostlarım saolsun valizimi taşımama yardım ettiler Daha sonra Samoset için bir efsane olan Mick'i buldum anahtarımı aldım ve gece yarısı 01.00'da uyumakta olan iki oda arkadaşımı korkutarak odaya girdim.Böylece 27 Haziran saat 18.30'da İstanbul uçağı ile başlayan WAT gidiş hikayem 29 Haziran 01.00'da Samoset Cabins'e ulaşarak son buluyordu..

[Basar]

Sadece iki istek çok az ama :P neyse şaka bi yana sadece 1 kişi için bile çok değerli olacağını,kafasındaki bazı soruları giderebileceğini biliyorum ve o yüzden yazıyorum.yazıyı kısım kısım yazacağım.tek bir seferde yazıp sıkmak istemiyorum

1.BÖLÜM (GİDİŞ)

Benim hikayem 27 Haziran 2014 Cuma günü,saat 14.30 da son sınavımdan çıkıp 18.30 uçağı ile İzmir'den İstanbul'a giderek başlıyor.Dokuz Eylül Üniversitesi İİBF'de olduğum için maalesef WAT'a en son katılanlardan biriydim.Maalesef diyorum çünkü ne kadar erken giderseniz o kadar iyi.Sebeplerini yazımın içinde bulabilirsiniz.Neyse İstanbul'a indim ve 28 Haziran sabahı saat 06.00'da Roma aktarmalı New York uçağım var.Uçağın kalkmasına 10 saat var ve hava alanında beklemektense abimin evine gittim ve yakın arkadaşlarım da geldi.3 ay boyunca görüşemeyeceğimiz için son kez takılalım dediler ve hayatımın en büyük hatasını yaptım o gece içtiğim içkiler yüzünden Lake George'a varana kadar çok kötü karın ağrıları çektim siz siz olun son akşamınızı içki içerek değil çay kahve içerek sakin bi şekilde geçirin neyse biz gece 2'de eve geldik ve 4'de servis ile hava alanına gidicem.en azından 2 saat uyusam benim için iyi olur diye düşündüm ve abim uyanmasa saatimi kurmama rağmen uyuyakalmıştım.yani WAT ile ilgili yazdıklarım tamamen buraya kadar olabilirdi neyse ki abim uyandı ve hikayenin devamının da olmasını sağladı

Sonuç olarak 10-12 saatlik bir yolculuk sonunda Roma üzerinden New York'a vardım.Ben tek başıma gitmiştim ve tek başına WAT yapmanın en sıkıcı yanlarıdan biri o kadar saat yol çekerken yalnız olmanızdır.Yanımda Amerika'lı bir çocuk oturuyodu onunla çok güzel muhabbetimiz oldu hatta indiğimde babası ile de tanışmıştım ama yine de kendi arkadaşınız gibi olmuyo JFK'nin ufak terminallerinden birine indim kapıdan çıktım ve şaka gibiydi.New York'taydım ve tek başımaydım.Müthiş bir heyecana ve feci bir korkuya kapıldım.Bu forumdan aldığım yol tarifleriyle gidecektim Lake Goerge'a.Önce Shuttle kullanarak Port Authoritye'e gitmem gerekiyordu.Shuttle'ın ücreti 16$ dı adama 100 dolar uzatıyorum ve bana diyor ki "change".Çıkartıp 50 dolar veriyorum yine change diyor adam tam 16$ istiyordu ve parayı da başka bir yerde bozduramıyordum.Dedim her şey buraya kadar ya gidemicem geri dönsem mi acaba die ilk kez düşündüm.Sonra şansıma kredi kartımı kullanabildim ve biletimi aldım Time Square'in yanından geçerek Port Authority'e vardım Greyhound firmasını buldum ve Lake George'a bir bilet istediğimi söyledim.Ama adam Lake George die bir yeri hiç duymadım dediğinde şok oldum.Lake George'u bilgisayar ekranı gibi bir şeye yazdım yine çıkmadı.2.kez dedim her şey buraya kadar acaba geri mi dönsem die ama bir şekilde hallederek biletimi aldım.Port Authority çok kasvetli ve pislik bir ortamdı.Türkiye'de ki otogarlar kesinlikle bin kat daha güzel.Neyse 5 saat gibi zorlu bir yolculuk geçirdim.Zor olma sebebi otobüsün içi çok soğuktu,gittiğinizde görürsünüz klima manyağı hepsi ve üzerimde sadece ince bir gömlek ve şort olduğu için titreyerek 5 saat yolculuk çektim.Bu arada yoldayken işverenime mail attım ve yolda olduğumu nasıl geleceğimi sordum.Bana Glens Falls'da in dedi ve taksi çevirerek verdiğim adrese gel dedi.Neyse saat gece 12'de Glens Falls denilen yere indim ve etrafta bir tek ben vardım.Çok ıssız bir ortam,cebimde 1000 $ elimde valizim yabancı olduğum her halimden belli.3.kez dedim her şey buraya kadarmış die ama tam o sırada yoldan kadın geçiyodu kadına yalvar yakar durumumu anlattım ve taksiye ihtiyacım var dedim.Kadın saolsun taksiyi çağırdı ve kadına nolur gitme beni burda bırakma die yalvardım resmen kadın işinin olduğunu ve gitmesi gerektiğini söyleyince bir şey diyemedim.5 dk içinde taksi geldi ve adama Samoset Cabins die bir yere gitmek istiyorum dedim adam öyle bir yer bilmiyorum dedi.Bu arada yer yön bilgileri sıfır bunu da öğreneceksiniz.Biz Türkler gibi girişken değiller Adam telsizle bir kaç yere sordu ve öğrendi.Taksiyle giderken yolda 4 zenci durdurdu arabayı.Onlarda bindi taksiye ve bana bir sürü soru sordular ve Türkiye'den geldiğimi söyleyince hepsi şok oldu.O kadar uzaktan buraya insan nasıl gelir die güldüler küfür ettiler falan saat gece 12.30 oldu ve hiç bilmediğim bir yerde 4 zenci 1 taksi şöförü ve ben 6 kişi son ses müzik açık kafa sallaya sallaya gidiyorduk sonunda konaklayacağım yeri bulduk ve taksiden indim.Zenci dostlarım saolsun valizimi taşımama yardım ettiler Daha sonra Samoset için bir efsane olan Mick'i buldum anahtarımı aldım ve gece yarısı 01.00'da uyumakta olan iki oda arkadaşımı korkutarak odaya girdim.Böylece 27 Haziran saat 18.30'da İstanbul uçağı ile başlayan WAT gidiş hikayem 29 Haziran 01.00'da Samoset Cabins'e ulaşarak son buluyordu..

bozuk çıkmayınca geri dönsemmi kısmına haykırdım resmen devam pls çok akıcı sağolasın emeklerin ıcın

[Berkeley]

aynen devam, çok iyi baya güldüm, böyle şeyler hiç gitmeyenler içinde büyük tecrübe ve ilham veriyor

[rapsolut]

Güzel yorumlarınız için teşekkür ederim şarkıcı gibi oldum istek parça geliyo bende söylüyorum falan

2.Bölüm

..Jet lag'in etkisiyle feci yorgun bir gün geçirmeme rağmen 5 saatlik uyku sonunda sabah 7'de uyandım.Gece görme fırsatım olmadığı için nasıl bir yerde olduğumu keşfetmeye başladım.Tamamen doğal,kafa dinlemek için harika bir yerdi.Yaşadığımız odalar dahi ahşaptan yapılmış bol yağış alan ormanlık bir araziydi.İlk zamanlar çok yadırgamıştım.Bu ıssız yerde ne işim var die düşünmüştüm ama keşfetmeye başladıktan sonra çok sevdim hatta şuan çok özlüyorum.En çok özlediğim şey ise barbeküde pirzolamı yaptıktan sonra 36 tanesi 20 $ olan biralarımdan içmekti Açıkcası buraları çok uzatmak istemiyorum.Anlatılacak çok şey var ama 1.gün şöyle oldu 2.gün böyle oldu die anlatmanın anlamı yok Genel olarak nereye giderseniz gidin ilk olarak yadırgarsınız.Çünkü hepinizin Türkiye'de daha rahat hayatı vardır.Amerika'ya amelelik yapmaya gelmişsinizdir ve herkesin şartları hemen hemen aynıdır.Bizim şartlarımız da çok zordu.50 kişinin kullandığı ortak mutfağımız vardı.Yine sadece 1 barbekü vardı ve zaman zaman sıra beklediğimiz olurdu.Bazen barbekü'nün tüpü olmazdı bazen temizlenmediği için mutfak kapanırdı.Market yakın değildi market günleri salı ve perşembeydi.Ortamın olduğu yer de yine otobüsle gidiliyordu.Haftasonları bütün WAT öğrencileri Fire and Ice ve DJ's'de görmek mümkündür Sonuç olarak ilk zamanlar çok yadırgasam da,hatta aileme ben burayı sevmedim geri dönebilirim desem de sonradan çok sevdiğim ve hiç unutmadığım bir ortama dönüştü.Zorluk demişken aklıma geldi.Bi ara tuvaletimiz tıkandı ve tatil günlerimde bile iş yerine tuvalete gidip geri geliyordum tabi iş yerinin servisi vardı.sonra odamızı değiştirdik ama çok sıkıntılar çektik çok 3.bölüm de yine şanssızlıkların yakamı bırakmadığı iş hayatımdan bahsedeceğim.keep in touch

[Basar]

Güzel yorumlarınız için teşekkür ederim şarkıcı gibi oldum istek parça geliyo bende söylüyorum falan

2.Bölüm

..Jet lag'in etkisiyle feci yorgun bir gün geçirmeme rağmen 5 saatlik uyku sonunda sabah 7'de uyandım.Gece görme fırsatım olmadığı için nasıl bir yerde olduğumu keşfetmeye başladım.Tamamen doğal,kafa dinlemek için harika bir yerdi.Yaşadığımız odalar dahi ahşaptan yapılmış bol yağış alan ormanlık bir araziydi.İlk zamanlar çok yadırgamıştım.Bu ıssız yerde ne işim var die düşünmüştüm ama keşfetmeye başladıktan sonra çok sevdim hatta şuan çok özlüyorum.En çok özlediğim şey ise barbeküde pirzolamı yaptıktan sonra 36 tanesi 20 $ olan biralarımdan içmekti Açıkcası buraları çok uzatmak istemiyorum.Anlatılacak çok şey var ama 1.gün şöyle oldu 2.gün böyle oldu die anlatmanın anlamı yok Genel olarak nereye giderseniz gidin ilk olarak yadırgarsınız.Çünkü hepinizin Türkiye'de daha rahat hayatı vardır.Amerika'ya amelelik yapmaya gelmişsinizdir ve herkesin şartları hemen hemen aynıdır.Bizim şartlarımız da çok zordu.50 kişinin kullandığı ortak mutfağımız vardı.Yine sadece 1 barbekü vardı ve zaman zaman sıra beklediğimiz olurdu.Bazen barbekü'nün tüpü olmazdı bazen temizlenmediği için mutfak kapanırdı.Market yakın değildi market günleri salı ve perşembeydi.Ortamın olduğu yer de yine otobüsle gidiliyordu.Haftasonları bütün WAT öğrencileri Fire and Ice ve DJ's'de görmek mümkündür Sonuç olarak ilk zamanlar çok yadırgasam da,hatta aileme ben burayı sevmedim geri dönebilirim desem de sonradan çok sevdiğim ve hiç unutmadığım bir ortama dönüştü.Zorluk demişken aklıma geldi.Bi ara tuvaletimiz tıkandı ve tatil günlerimde bile iş yerine tuvalete gidip geri geliyordum tabi iş yerinin servisi vardı.sonra odamızı değiştirdik ama çok sıkıntılar çektik çok 3.bölüm de yine şanssızlıkların yakamı bırakmadığı iş hayatımdan bahsedeceğim.keep in touch

teşşekürler iş ve travel nasıl oldu merak ediyorum acıkcası giderken ingilzicen hangi seviyedeydi çok teşşekür ederim emeklerin icin yazın icin devamını heycanla bekliyoruz

[blackswan]

Ben de bu hikayenin devamıni bekliyoruuum

[whatthewat]

Bu yaz oraya gidiyorum anlatmaya devam edersen çok yararlı olacağına eminim

[birkan]

bence de anlat gayet heyecanli ve bilgilendirici

[rapsolut]

Arkadaşlar 1 yıldan fazla bir süre sonra yazıma devam ettiğim için yadırgayabilirsiniz çünkü bende yadırgıyorum 2015'de wat yapanlar için olmadı ama 2016 ve sonrasındaki watçılar için yararlı olurum umarım

3.BÖLÜM (İŞ)

Six Flags'te ride bölümünde çalıştım.Yani parktaki oyuncakları kullananlardan biriydim.Parkın bölümleri var zone 1 zone 2 gibi genelde bir bölümün içindeki bütün oyuncaklarda çalışırsınız.Ama bazen zone değiştirdiğiniz de olabilir.Bazı oyuncakları tek başınıza çalıştırırsınız bazı oyuncaklarda da 3-4 kişi birlikte çalıştığınız olur.Ben sıradan olmayan WAT hayatımda ilk iş günümde yine sıradan olmayan bir iş yaptım Parkın belirli bir kısmını dolaşan bir tren vardı ve ilk iş günümde onu kullandım.Bir makinist gibi trene binip yolcuları gezdirip geri geliyordum ve parkın özellikle kalabalık yerlerinden geçerken herkes fotoğrafımı çekiyordu Seferlerin birinde ormanlık alandan geçerken bir sincabı öldürmüştüm ve o sefer bitip yolcular indiğinde bana tepki göstermişlerdi Hatta bir tanesi gidip supervisorlarıma şikayet etmişti.supervisorlarımdan biri gelip bana nasıl oldu die sordu bende görmedim üstünden geçmişim ne yapabilirim gibi bir şeyler söyledim.Baya olaylar olmuştu yani Bu arada yine ilk iş günümde 2 tane 15-16 yaşlarında Amerikalı kız gelip bütün gün çalışıyor musun işten sonra neler yapıyosun demişlerdi.Bende daha ilk iş günüm olduğunu bilmediğimi söyledim.Daha sonra işten sonra takılır mısın die teklif etmişlerdi ama bi an heyecanlanıp hayır demiştim ama sonradan baya pişman olmuştum siz siz olun böyle fırsatları kaçırmayın İlk zamanlar eğlenceliydi ama sonra çok sıkıcı bir iş haline gelebiliyordu.Çünkü kimseyle konuşmuyosunuz ve sürekli trenin üstünde gidip geliyosunuz.Çok farklı oyuncaklarda çalıştım ve 20 günümü doldurmuşken WAT hayatımda başıma gelebilecek en kötü şey geldi ve uzaklaştırma cezası aldım.Bunun da detaylarına çok fazla girmek istemiyorum ama genel olarak bir oyuncağı çalıştırırken çok gereksiz kurallar var.Saçma saçma hareketler yapıyosunuz kendi kendinize ben genel olarak disiplinsizdim bu konu da ve en son yaşadığım bir olay yüzünden uzaklaştırma aldım.Uzaklaştırma cezası aldığımda çok mutlu oldum çünkü o sıralar parkın en yoğun zamanlarıydı ve çok fazla çalışıyorduk.3 gün tatil yapacağım için çok mutluydum.3 günün sonunda işe döndüğümde bölümümün değiştiğini öğrendim ve yıkılmıştım.Beni parkın temizlik bölümüne almışlardı.Ancak ben uzun uzun tartışmalarım sonunda burda yapamayacağımı söyledim.Alerjim var falan die yalan atmıştım Bana Türkiye'ye geri dön demişlerdi eğer bu bölümde çalışmayacaksan.Uzun süren ısrarlarım sonucunda parkın başka bir gereksiz bölümünde çalışmaya kabul edilmiştim.Otopark bölümünde Bu bölümde çalışma saatleri çok yetersizdi ve kazandığım para %70 düşmüştü.Ayrıca bütün gün ayakta ve sıcakta bekliyordunuz.Ancak İngilizce açısından başıma gelebilecek en iyi şeydi belkide çünkü çok farklı insanla sürekli konuşma halindeydim.Benimle birlilte çalışan diğer çocuklarla baya konuşuyoduk çünkü konuşmaktan başka yapacak bir şey yok Ride bölümünde ise konuşma imkanınız çok az ve belli başlı şeyler.Bu arada az para kazanmamdan dolayı boş günlerimde çıkıp kapı kapı iş arıyordum.Bi otelde iş buldum ve odaların temizliğini yapıyodum.Gayri resmi olarak çalıştığım için vergi kesintisi falan yoktu ve günlük kazancım net 100$ dı.Haftada 3 gün otopark 3 günde otel derken yolumuzu buluyorduk çok şükür Evet arkadaşlar iş hayatım genel olarak böyleydi.İlk günden son güne kadar hep olaylı geçti.Ama hiçbir zaman yaptığım işlerden memnun olmadım.Çünkü 16-17 yaşındaki çocuklar gelip size emir verebiliyor.Ben 21 yaşında gitmeme rağmen 18-19 yaşında supervisorlar vardı.Zaten uzaklaştırma almamın sebeplerinden biri de 16 yaşındaki çocuğun kullanmasını bildiğim ve daha önce defalarca çalıştığım bir oyuncakta bana baştan nasıl kullanılması gerektiğini öğretmeye çalışmasıyla oldu.İş hayatımda hep mutsuzdum ama Samoset Cabinsde ki ortamımız ve travel hayali beni oraya bağlıyodu ve mutlu olmamı sağlıyordu..

[Polodelta]

Ben bunu geçen sene okumuştum ve neden yarım diye düşünmüştüm, daha şimdi geldi devamı
Bir tek travel mı kaldı ?

[rapsolut]

Ben bunu geçen sene okumuştum ve neden yarım diye düşünmüştüm, daha şimdi geldi devamı
Bir tek travel mı kaldı ?

geçen sene sanırım yazdıktan sonra final dönemine girmiştik ve ondan sonrada aklımdan çıkmış.daha sonra aklıma geldi ama bugün yarın derken 1 yıl ertelemişim yazmayı evet travel kısmı kaldı sadece.daha sonra soruları olan varsa yardımcı olmaya çalışırım tabi foruma girmeyi unutmazsam

[ozgursum]

Arkadaşlar 1 yıldan fazla bir süre sonra yazıma devam ettiğim için yadırgayabilirsiniz çünkü bende yadırgıyorum 2015'de wat yapanlar için olmadı ama 2016 ve sonrasındaki watçılar için yararlı olurum umarım

3.BÖLÜM (İŞ)

Six Flags'te ride bölümünde çalıştım.Yani parktaki oyuncakları kullananlardan biriydim.Parkın bölümleri var zone 1 zone 2 gibi genelde bir bölümün içindeki bütün oyuncaklarda çalışırsınız.Ama bazen zone değiştirdiğiniz de olabilir.Bazı oyuncakları tek başınıza çalıştırırsınız bazı oyuncaklarda da 3-4 kişi birlikte çalıştığınız olur.Ben sıradan olmayan WAT hayatımda ilk iş günümde yine sıradan olmayan bir iş yaptım. Parkın belirli bir kısmını dolaşan bir tren vardı ve ilk iş günümde onu kullandım.Bir makinist gibi trene binip yolcuları gezdirip geri geliyordum ve parkın özellikle kalabalık yerlerinden geçerken herkes fotoğrafımı çekiyordu Seferlerin birinde ormanlık alandan geçerken bir sincabı öldürmüştüm ve o sefer bitip yolcular indiğinde bana tepki göstermişlerdi. Hatta bir tanesi gidip supervisorlarıma şikayet etmişti.supervisorlarımdan biri gelip bana nasıl oldu die sordu bende görmedim üstünden geçmişim ne yapabilirim gibi bir şeyler söyledim.Baya olaylar olmuştu yani Bu arada yine ilk iş günümde 2 tane 15-16 yaşlarında Amerikalı kız gelip bütün gün çalışıyor musun işten sonra neler yapıyosun demişlerdi.Bende daha ilk iş günüm olduğunu bilmediğimi söyledim.Daha sonra işten sonra takılır mısın die teklif etmişlerdi ama bi an heyecanlanıp hayır demiştim ama sonradan baya pişman olmuştum siz siz olun böyle fırsatları kaçırmayın İlk zamanlar eğlenceliydi ama sonra çok sıkıcı bir iş haline gelebiliyordu.Çünkü kimseyle konuşmuyosunuz ve sürekli trenin üstünde gidip geliyosunuz.Çok farklı oyuncaklarda çalıştım ve 20 günümü doldurmuşken WAT hayatımda başıma gelebilecek en kötü şey geldi ve uzaklaştırma cezası aldım.Bunun da detaylarına çok fazla girmek istemiyorum ama genel olarak bir oyuncağı çalıştırırken çok gereksiz kurallar var.Saçma saçma hareketler yapıyosunuz kendi kendinize ben genel olarak disiplinsizdim bu konu da ve en son yaşadığım bir olay yüzünden uzaklaştırma aldım.Uzaklaştırma cezası aldığımda çok mutlu oldum çünkü o sıralar parkın en yoğun zamanlarıydı ve çok fazla çalışıyorduk.3 gün tatil yapacağım için çok mutluydum.3 günün sonunda işe döndüğümde bölümümün değiştiğini öğrendim ve yıkılmıştım.Beni parkın temizlik bölümüne almışlardı.Ancak ben uzun uzun tartışmalarım sonunda burda yapamayacağımı söyledim.Alerjim var falan die yalan atmıştım Bana Türkiye'ye geri dön demişlerdi eğer bu bölümde çalışmayacaksan.Uzun süren ısrarlarım sonucunda parkın başka bir gereksiz bölümünde çalışmaya kabul edilmiştim.Otopark bölümünde Bu bölümde çalışma saatleri çok yetersizdi ve kazandığım para %70 düşmüştü.Ayrıca bütün gün ayakta ve sıcakta bekliyordunuz.Ancak İngilizce açısından başıma gelebilecek en iyi şeydi belkide çünkü çok farklı insanla sürekli konuşma halindeydim.Benimle birlilte çalışan diğer çocuklarla baya konuşuyoduk çünkü konuşmaktan başka yapacak bir şey yok Ride bölümünde ise konuşma imkanınız çok az ve belli başlı şeyler.Bu arada az para kazanmamdan dolayı boş günlerimde çıkıp kapı kapı iş arıyordum.Bi otelde iş buldum ve odaların temizliğini yapıyodum.Gayri resmi olarak çalıştığım için vergi kesintisi falan yoktu ve günlük kazancım net 100$ dı.Haftada 3 gün otopark 3 günde otel derken yolumuzu buluyorduk çok şükür Evet arkadaşlar iş hayatım genel olarak böyleydi.İlk günden son güne kadar hep olaylı geçti.Ama hiçbir zaman yaptığım işlerden memnun olmadım.Çünkü 16-17 yaşındaki çocuklar gelip size emir verebiliyor.Ben 21 yaşında gitmeme rağmen 18-19 yaşında supervisorlar vardı.Zaten uzaklaştırma almamın sebeplerinden biri de 16 yaşındaki çocuğun kullanmasını bildiğim ve daha önce defalarca çalıştığım bir oyuncakta bana baştan nasıl kullanılması gerektiğini öğretmeye çalışmasıyla oldu.İş hayatımda hep mutsuzdum ama Samoset Cabinsde ki ortamımız ve travel hayali beni oraya bağlıyodu ve mutlu olmamı sağlıyordu..

Devamini getirmen cok guzel olmus. Ayrica yeni gideceklere neleri yapmamalari gerektiginin adeta bir listesini yapmissin Bunun icin de ayrica tesekkurler


Saka bir yana senin yazdiklarindan sonra uyarilar yapma ihtiayci hissettim. Hangi iste calisirsaniz calisin oranin kurallarina uymak zorundasiniz ve mutlaka uyun. Bu kurallar size mantikli gelmeyebilir ama emin olur milyon dolarlik isletmeler keyfi sacma kurallar koymaz. Hepsinin gecerli nedeni vardir. Ikinci olarak 17-18 yasindakiler size emir verecek cunku ustunuz olacak. Onlar calisma hayatina 13-14 yaslarinda basladigi icin , 17-18 yaslarina geldiklerinde hem is tecrubesi , hem de o isyerindeki gecirdikleri yillar nedeniyle supervisor vs konumuna yukseliyorlar. Bunu unutmayin , kucumseyeceginiz , cocuk diyeceginiz kisilerin sizden fazla is tecrubesi olacaktir. Son olarak da bir not 14-15 yasindaki kizlar gelirse ayni @rapsolut un yaptigi gibi HAYIR diyin. 18 yasindan kucuklerden uzak durmanizda fayda var. Iyi watlar bol sans

[rapsolut]

Devamini getirmen cok guzel olmus. Ayrica yeni gideceklere neleri yapmamalari gerektiginin adeta bir listesini yapmissin Bunun icin de ayrica tesekkurler


Saka bir yana senin yazdiklarindan sonra uyarilar yapma ihtiayci hissettim. Hangi iste calisirsaniz calisin oranin kurallarina uymak zorundasiniz ve mutlaka uyun. Bu kurallar size mantikli gelmeyebilir ama emin olur milyon dolarlik isletmeler keyfi sacma kurallar koymaz. Hepsinin gecerli nedeni vardir. Ikinci olarak 17-18 yasindakiler size emir verecek cunku ustunuz olacak. Onlar calisma hayatina 13-14 yaslarinda basladigi icin , 17-18 yaslarina geldiklerinde hem is tecrubesi , hem de o isyerindeki gecirdikleri yillar nedeniyle supervisor vs konumuna yukseliyorlar. Bunu unutmayin , kucumseyeceginiz , cocuk diyeceginiz kisilerin sizden fazla is tecrubesi olacaktir. Son olarak da bir not 14-15 yasindaki kizlar gelirse ayni @rapsolut un yaptigi gibi HAYIR diyin. 18 yasindan kucuklerden uzak durmanizda fayda var. Iyi watlar bol sans

Evet kesinlikle haklısın.böyle bir başlık açılabilir uyarı niteliğinde çocuğu iş yerine babası arabayla getiriyo sonra geliyo bana emir veriyo shkasdnsakd insan ciddiye alamıyo tabi ki ama almak zorundasın yoksa işten atılmaya kadar gidiyo.ayrıca ufacık bir çocuk oyuncağında dünyanın en tehlikeli işini yapıyomuşsun gibi gereksiz hal ve hareketler takınmak insanın ciddiyetini yitirmesine neden oluyo.ama Amerikalılar son derece disiplinliler ve yaptıkları her işi çok ciddiye alıyorlar.bunu da uzaklaştırma aldıktan sonra anladım ama geç oldu ayrıca evet 18 yaş altındaki kızlarla takılmamakta yarar var çünkü Amerikan polisine derdinizi anlatamayabilirsiniz.Amerika'da her türlü sorunu yaşadım ama çok şükür polisle bir sorunum olmadı

[rapsolut]

4.BÖLÜM (TRAVEL)

WATçıların en çok merak ettiği kısımdır travel ve düzgün planlayanlar için de en güzel yanıdır.Önce kendi travel hikayemden bahsedim sonra bazı tavsiyelerim olacak.Travel'ı 2 arkadaş yapmaya karar verdik.Herşeyi de adım adım planlamıştık.Ancak bir çok sorunla karşılaştığımız wat yolculuğunda tabiki de travel de sorunlu geçecekti İşlerimiz sona erdikten 1 gün sonra eşyalarımızı toparladık,arkadaşlarımızla vedalaştıktan sonra otobüsle 5 saat gidip New York'a vardık.Günü New York'u gezerek geçirdik ve çok para harcamamak için geceyi Time Square'da geçirdik.Time Square çok görülmesi gereken bir yer mi emin değilim ama etkilenmemek elde değil.Gecenin olmadığı tek yer herhalde çünkü heryer ışıl ışıl ve belediye işçileri ya da inşaat işçileri sabaha kadar çalışıyorlar.Yine çoğu mekan sabaha kadar açık ve sabah olup gün doğduğunda insanların kahvelerini alıp işlerine gitmelerini izlemek gerçekten çok hoş.Time Square ne kadar güvenliyse 30 metre ilerdeki ara sokakta bir o kadar güvensiz orası da ayrı bir çelişki Neyse sabahı orda yaptıktan sonra saat kaçta olduğunu hatırlamıyorum Miami uçağımız vardı.Bir gün önceden eşyalarımızı bıraktığımız port authorityden eşyalarımızı aldıktan sonra havaalanına gittik ve 3-4 saatlik yolculuk sonunda Miami'ye vardık.Bu arada Miami tatilini bir internet sitesinden paket olarak almıştık,ulaşım konaklama herşey dahildi.Havaalanından sonra görüp görülebilecek en güzel otellerden birinde kalmıştık ve gerçekten inanılmazdı.Hayatımda o oteldeki kadar daha rahat bir yatakta ve yastıkta yatmamıştım Ayrıca bir jakuzisi vardı inanılmaz Miami için ayrıntıya girmek istemiyorum çünkü bir bu kadar daha yazmam gerekebilir ama Miami beach ve gece klüpleri inanılmazdı.Gece hayatı olarak kesinlikle aşmış bir memleket İnanılmaz olan bir şey daha var o da çoğu insanın ingilizce bilmiyo olmasıydı.Market işleten adam ingilizce bilmiyo çok şaşırmıştık.Amerikanın 2.resmi dili ispanyolca zaten ve miamide de ağırlıklı olarak ispanyolca konuşuluyo.Neyse 3 gece 4 günlük Miami seyahatinden sonra tekrar New York'a döndük.Bundan sonraki planımız ise daha önceden internet üzerinden parasını ödeyip rezerve ettiğimiz araba ile New Jersey,Ocean City,Atlantic City gibi yerleri gezmek ve New Jerseyde bulunan Amerika'nın en büyük mü emin değilim ama bizim çalıştığımız parktan 10 kat daha büyük olan Six Flags'e gitmekti.New Jersey'de ki Six Flags'i kesinlikle görmelisiniz.Six Flags Great Adventure yazıp youtubedaki videoları izleminizi öneririm Girişi 70-80 dolar olan yere Six Flags çalışanı olduğumuz için beleş girmekte ayrı bi güzel tabi Neyse havaalanına indik ve arabayı almaya gittiğimizde bütün planlarımız alt üst oldu.Çünkü kadın bize rezervasyon yapıldığını ancak paranın ödenmediğini söyledi.İmkansızdı çünkü kredi kartımdan ödemiştim.Amerikadaki en kötü gecemizdi belkide.Kadınla çok tartıştık hatta Türk bi abiye denk geldik bize çok yardımcı oldu sağolsun.Paramızı da arabayı kiraladığımızı düşünerek daha önceden ona göre harcamıştık.Akşam 10'da indiğimiz havaalanından tekrar para ödeyerek sabah 5te araba kiralayarak ayrıldık.Ocean City'de Türkiye'den arkadaşlarımız vardı ve onların yanına gittik.Arabayla 5-6 saat yol çekmiştik.Sabah 10'da arkadaşlarımıza varıp öğlen 12'de arkadaşlarımızla birlikte tekrar New Jersey'e gelmek için yola çıktık.Hayatımızda yaptığımız en saçma şeylerden biriydi Haritadan bakarsanız anlarsınız demek istediğimi.O gün yorgunluğa rağmen güzeldi Six Flags inanılmaz eğlenceliydi.Gece tekrar Ocean City'e geri dönüp arkadaşlarımızı bırakıp geceyi orda geçirdikten sonra New York'a geri dönecektik.Bundan sonrası tam bir muammaydı ve paramız çok az kalmıştı.Türkiye'ye dönmemize daha 4 gün vardı.Paramız da sadece ya konaklamamıza ya karnımızı doyurmaya yetecek kadardı ama arkadaşımın aklına birden philadelphia'da yaşayan bir arkadaşı geldi ve onu aradı.Aslında New York'a giderken uğramaktı niyetimiz ama birden kalmaya karar verdik onun evinde ve paramız cebimizde kalmıştı Bahaneyle philadelphia'yı da gezdik ve 2 gün kaldıktan sonra New York'a geri döndük.Türkiye'ye dönmemize 1 gün vardı ve geceyi dışarda geçirmeyi düşünüyoduk çünkü paramız kalmamıştı Yine şanslıydık sanırım çinli arkadaşlarımız vardı onlarla konuşurken durumumuzu anlattık.Onlarda Çin mahallesinde bir tanıdıklarının motel gibi bir yer var orda kaldıklarını söylediler.Çok ucuza bize de ayarlayacaklarını söylediler ve New York'a gidip Çin mahallesine gittik.Hayatımda gördüğüm en kötü yerdir muhtemelen sakın yolunuz düşmesim ama konaklama ucuz tabi.O gün de geceye kadar New York'u çok güzel bir şekilde gezdik.Empire State inanılmazdı.1 gece de Çin mahallesinde kaldıktan sonra ertesi gün italya aktarmalı olarak Türkiye'ye döndük.Amerika'ya giderken uçakta su istemeye bile çekiniyodum.Dönüşte ise bira şarap ne bulduysam içtim İstanbul'a indiğimde hissettiğim duygu ise inanılmazdı

[Polodelta]

Teşekkürler rapsolut. Umarım yazı bir çok watcının da işine yaramış, soru işaretlerinin cevabını vermiştir.
Bir daha gitme olayın var mı ?

[rapsolut]

Teşekkürler rapsolut. Umarım yazı bir çok watcının da işine yaramış, soru işaretlerinin cevabını vermiştir.
Bir daha gitme olayın var mı ?

hayır bu yaz mezun oluyorum ve kariyerime odaklanmış durumdayım