Utah => Lagoon Amusement Park 2015

[fuatti]

Herkese merhabalar arkadaşlar. Öncelikle şunu belirtmek isterim ki turkishwat bu program hakkında her türlü bilgiyi bulabileceginiz eşsiz bir kaynak. Bende haliyle WAT macerasıyla ilgili herseyi burdan edindim ve başta site yöneticileri olmak üzere incir çekirdeğinin hacmini dolduracak kadar da olsa her türlü bilgi paylaşımında bulunan herkese çok teşekkür ederim. Bende naçizane WAT macerami sizlerle paylaşmak istedim ne de olsa etinden sütünden yararlandık buranın nankörlük etmemek lazım . Bunu bir giris olarak burada bitirmek istiyorum. Ins en yakın zamanda WAT hikayeme baslicam okuyan olsun olmasın arşivde olması yeterli görüşmek üzere...

[ozgursum]

bekliyoruz merakla

[fethi]

Şimdilik Şuraya bi ayraç koyiyim jetlag ı atlattıktan sonra konunun daimi takipçisi olucam

[fuatti]

Tekrardan merhabalar arkadaslar. Hikayeye baslayalim dilerseniz... Oncelikle WAT olayina nasil girdigimizden soz edelim ilk olarak. Universiteye hazirlik sinifi ile baslayip hayallerimdeki universitenin aksine hayatin monoton maratonuna devam. Sonra cok yakin oldugum bir arkadas gelip oyle anlatip durdu. Her nedense benimde aklima yatti tabii hemen aileye ballandira ballandira anlattik tabii kazandigin parayi orada kazanma kismi ikna etmede en onemli nokta oldu gitmem de neyse zaten o sene gidemedik. Gectik 1.sinifa tamamen unuttugum WAT arkadasin hatirlatmasiyla tekrardan canlandi aklimda tabi arkadasta gidememisti. Neyse tam kararlastirdik gitmeyi falan arkadasin not durumu nedeniyle yine hayal oldu. Geldik 2.nci sinifa bu sefer aklima koydum arkadas gelir gelmez ben gider. Fazla bir sirket arastirmasi yapmayip (Tabii siz bunu asla yapmayin) nerdeyse rastgele sectim diyebilecegim sirketle operasyona basladik. Aralik ayinin son haftasi gibi on kaydimi gerceklestirip kasvetli surece adimimizi atmis bulunduk. Artik her gunu hersey yolunda gittigi taktirde WAT yapacak olmanin heycanyla gecirmeye basladim. Gerekli on belgelerle (pasaport ogrenci belgesi vs) kagit islerine basladik. Gel zaman git zaman ve yine rastgele danismana 3 tane is tercihinde bulundugum islerden sirasiyla mulakatina girmek uzere is fuari icin istanbula yol aldim. Tercih ettigim ilk isin isvereni sacma sapan lanet olasica igrenc berbat bir sunumdan sonra beni isten soguttu ve moralim bozuldu cunku ilki olmadigi takdirde girecegim diger 2 ise gonlum razi degildi bir nevi mecburiyetten iste. Neyse istedigim isin isvereni is baslama tarihini uzatinca ki cok erken bir baslama tarihi verdigi icin secememistim direk danismana ilk bu isin mulakatina girmek istedigimi soyledim ve mulakati basariyla gecip isimi aldim. Tabii bütün bu sirket is secme olayini bu kadar basite indirgeyip rastgele secmemi kesinlikle kayde almayin ) Neyse bütün bunlara rağmen hersey yolunda gitti ve en onemli kisim olan vize surecine girmeye hazirlandim. Ingilizce seviyem advanced olup speaking. Kismiyla da hicbir sıkıntım olmadığı icin gayet rahat bir sekilde alabilecegimi düşündüm tek korktugum sey isim sorusturmasina kalmakti. Hatta cok kesin gozuyle bakiyordum su isim isine. Neyse Ankarada ayarlanan vize randevusuna gittim. 1 saat beklemeden sonra malum prosedürlerden sonra mulakata girdim. 1 aksi kel adama denk geldim ve malum çıkabilecek sorulardan bir kac tane sordu takir takir cevap verdik. 1 dakika beklemenin ardindan adam hersey tamam ama isim sorusturmasi yapmaliyiz falan filan yesil kagidi elimize verdi korktugum basima geldi yani. Okudugum onlarca sinir bozucu isim sorusturmalarindan sonra artik kendimi kaderime terkedip beklemeye basladim. Ve cok gecmeden 10 gun icerisinde vizem geldi. Vizeyi de aldigima gore artik yavastan hazirliklara baslamaya koyuldum. Dogrusunu soylemek gerekirse bütün bu süreçlerden aldigim hazzi her ne kadar mesakkatli sureclerden gectiysem de tatli kosusturmasi falan WAT olayina cok daha guzel bir heyecan katmisti. Cunku butun sureclerden sonra artik sadece atlayip gitmenin pekte bi olayi yoktu benim icin. Gel zaman git zaman Ucus zamani geldi ve Uluslararasi terminale adim attiktan sonra artik Amerika macerasinin orada basladigini hissetmeye basladim. Hikayenin sadece baslangici olan bu yazimi burada noktalamak istiyorum. Devaminda gorusmek uzere Esen kalin...

[Berkeley]

devamını bekliyoruz hocam

[fuatti]

Tekrardan Merhabalar arkadaşlar ben geldimmm Kaldığımız yerden devam edelim. International havalimanında solugu aldım ve sabah 6.15te uçağımi beklemeye koyuldum. 5-6 saat oncesinden gittigim icin bi otur bi dolan falan baya sıkıcı bir hal aldı. Sonra benimle aynı saatte baska bir eyalette WAT yapacak olan baska bir elemana rastladim ve basladik koyu bir muhabbete derken az da olsa zaman gecti ve kontrolden gecip ucus sahasina biraz daha yakinlasip duty free shoplari bir guzel inceledik vakit gecirmek niyetiylen. Duty free bahsi açılmışken sizlere birkac sey soylim bari. Oncelikle sigara kullaniyorsaniz kesinlikle sigaranizi ilk elden free shoptan almanızı tavsiye ediyorum. Kullanım sıklığına bağlı olarak olabildigince en azindan çalışma kısmını gecirmek icin bol miktarda almanızı oneririm. Mesela ben 2 karton aldim ve ne yazik ki 1 ayda dibini buldum. Ve gercekten cok pisman oldum en az bi 4 karton almadığıma. Neyse sigara dışında yolculugunuzu biraz daha bastircak 5-6 euroluk alkol alabilirsiniz. Ben weisthager diye bi likör almistim 5 euroya yolculuk sırasında baya bi ise yaradi baska türlü cekilmezdi benim icin. Zaten alkol ve sigara dışında duty free den pek birsey almanizi tavsiye etmiyorum. Bunların dışında ne götürebilirim derseniz yemek sıkıntısı icin hazır bardak corbalar mantı vb orda bulamayacaginizi düşündüğünüz gıdalar hayat kurtaracaktir. Derken ucak saati geldi ve yerimizi aldık. Daha yolculuga baslamadan ben likoru kafaya dikmeye baslamistim birsey hissetmiyordum dogrusu tabii bir yandan da uykusuzluk. Neyse ilk aktarma duragimiz Parise 3 saatlik ucusun ardından varmis bulunduk. Paris havalimani sigara icme yeri (havalandirmasiz kapali kutu) haric gayet guzeldi ve degisik bir ortami vardi dolayisiyla. 3 saatlik aktarma suresinin ardindan devasa bir ucaga binip okyanuslari astiktan sonra 2.nci duragimiz New york jfk havalimanina ayak bastık. Ve saygideger nigga abilerimizi gordukten sonra Amerika da oldugumun farkına vardim . Bir sürü kağıt isleri ve kontrolden gectikten sonra 7 saatlik aktarma süresini gecirmeye basladim. Hava limanini air trainlerle terminaller arasi gidip gelip bir guzel dolastim. Rastgele diger bekleyen insanlarla konusup vakit oldurmeye calistim. En sonunda varis yerimize gidecek olan ucakta yerimizi alip taa dogudan batiya 5 saatlik sacma sapan lanet olasıca igrenc berbat bir amerikan ic hat ucusu yasadiktan sonra gecenin bi yarısı çöl diyarı sevgili Utaha vardım. Bu arada size ucaktayken dumur oldugum bi olayı da anlatmak isterim. Biliyorsunuz ki ucakta hela isini gormek basli başına bir sorun hal böyle olunca elin gavurunda helaya gitmekte bir ayrı birsey tabii neyse iyice sıkıştim ve ihtiyacimi gormek uzere tevelete yoneldim derken tuvaletin kapisini acmaya çalışıyorum kapının kolu yok itiyorum yok çekiyorum yok acacak bir gerec ariyorum yok dolu zannettim e bos ulan biz nereye isicez..! Derken en sonunda kabin gorevlisini cagirip mahcup bir sekilde yardim istedim. Ulan meğersem yandan carkli katlanabilir kapiymis. Ve baya kizarmistim dogrusu. Neyse Utaha vardik ve isverenin gönderdigimi bir eleman beni havalimaninda karşıladı. Ve taxi diye shuttle tarzi birseye bindirdi ve eve dogru yola koyulduk. 1 saatlik kara yolculuğundan sonra sonunda evimize vardik. Shuttle da 30$ bayildik o da ayri koydu tabii ama o yorgunlukta artik para dusuncek durumda degildim dogrusu ve direk kendimi eve attim. Dilerseniz hikayeyi burada duraklatmak istiyorum. En yakın zamanda devam etmek uzere görüşürüz.