Aslinda 3 yil kadar once haberdar oldugum bu program o zamanlar hayal gibi gelmisti. Nerde o gunler gozuyle bakmistim o zamanlar. Aradan yillar gecti, aylardan mart(2009). Zaten problemli gozuyle baktigim bir hayatim ve 23 yildir yasadigim kucucuk bolu sehrim vardi. Bir sinire artik ben bu sehirden uzaklasmaliyim dedim ve yakin bir arkadasimin gaziyla bir gecede karar verdim. Ertesi gun basvurdum sirkete, kaparoyu yatirdim falan filan. Temmuz basi is istedim fakat nisan sonu olmasina ragmen temmuz basi is gelmemis benden is gelmedigini ve kaparoyu geri alabilecegimi soylediler telefonla arayarak. Dunya kadr haziran isi oldugunu soylediler ve birakayim kpss yi mezuniyeti haziranda gideyim dedim. zorlu ve sancili bir is ve vize sureci gecirdim. haziran 10da vize gorusmesine girdim. 12sinde pasaportum elime ulasti ve ben haziran 15 te Amerikaya ucucam. Ben ki birakin yurtdisini daha tek basima sehir disina cikmamis insanim.Ve ben tek basima gidiyorum Amerikaya. Arkadaslar Amerikada nerde kalicaz ev nasil bulucaz derdindeyken ben Ataturk Havalimanina nasil gidicem derdindeyim Millet bana deli gozuyle bakiyor.kucucuk boludan tek basina ustelik kiz basina nasil gidiceksin diye
neyse sabah 5 otobusuyle Istanbula geliyorum, bana tramway tavsiye ediyolar ki daha tramwaya jetonla binilecegini o zaman ogreniyorum check in islemleri onlar bunlar derken ucak vakti geliyo.
Ingilizcemin cok kotu olmadigini dusunurken daha ucaktaki hosteslerin ne dedigini anlayamamla beraber ingilizcemin berbat oldugunu anliyorum. ben bunlarin "chicken or pasta" lafini anlayamiorsam Amerikada tek basima napicam. panik yapmaya o zaman basliyorum. Allahtan ucakta yan koltukta oturan orda tanistigim 3 arkadas yolculuk boyunca beni ingilizce konusunda yalniz birakmiyorlar.
Newyorka 11 saatte iniyoruz sorunsuz bir sekilde. 5 saatlik aktarma surem var virginia ya ucucam ordan. ucaktan inince herkes cil yavrusu gibi dagiliyor ve yine yalnizim. turkiyede turkce anonslar burda hersey ingilizce ben napcam kapima gidiyorum, kapilar degismis orda ogreniyorum. ucagi kacirmama ramak kalmisti beklerken 2 wat ogrencisiyle karsilasiyorum. istikamet ayni. onlarla bekliorum. neyse diger ucagin vakti geliyo, bu arada ben yorgunluk ve uykusuzluktan bitmis vaziyetteyim. 1,5 saatlik tekrar yolculuktan sonra virginia norfolk a ulasiyoruz.onlar virginia beach e gidicekler ben north carolina ya. orda bi kez daha yalniz kaliyorum, bu arada bavullarimdan biri kayboluyor. kit inigilizcemle onu ariyorum ve buluyorum. orda turkce konusan 2 kadinla karsilasiyorum, sazan gibi laflarina atliyorum bana soruyolar niye geldin nasil geldin diye anlatiyorum. orda yasiyomus kadin digeri de annesiymis. istersen seni benim eve gotureyim yarin otobusune bakariz, bu saatte napicaksin diyo. bu arada saat gece 12.00. caresiz tamam diyorum. cunku yorgunluk uykusuzluk ve acliktan titremeye basladigimi farkediyorum.neyse esi almaya geliyor. adam amerikan "ohh rick" diye sariliyor adamin boynuna neyse yarim saatlik bi yoldan sonta eve ulasiyoruz. ev mukemmel, bana bi oda veriyolar. bi guzel uyku cekiyorum.bu arada hampton-virginia da oldugumu ogreniyorum. bilmiorum ki norfolk neresi hampton neresi north carolina ne kadar uzak oraya .ertesi gun beni greyhound a duragina bilet almaya gidiyoruz.ve tek otobusun sabah 4.45te oldugunu ogreniyoruz. otobus benim gidecegim yere kadar olmadigindan dolayi kadin pathwaysi ariyor,otobusten indikten sonra beni almasi icin.bi gece daha orda kaldiktan sonra sbaahin korunde beni duraga goturuyolar. otobuse bindiriyolar ve orda tekrar yalnizim ve diken ustundeyim.(Bu arada kadinin adi Hulya ve izmirli.sadece kuru bir tesekkur edebildim ona. hakkinda baska hic bisi bilmiorum) yarim saat yoldan sonra bi yerde iniyorum. 2 saat aktarma suresinden sonra baska otobuse binmek uzere... bekliyorum ve tabiri caizse Allah in unuttugu yerde 2 turk wat ogrencisiyle karsilasiyorum ve onlar gordugum son Turkler oluyo hala panigim bu arada. ya yalnis otobuse binersem ya yalnis yerde inersem. biletimi gosteriyorum, kolumdan tutup beni goturuyolar her seferinde. bundan sonra ki 3,5 ayim boyle gecti gerci sonra otobus sonra taksi... bi zenci soforle beraber gidiyoruz 2,5 saatlik yolun ardindan internette baktigim calisacagim yeri ufukta goruyorum ve derin bir ohh cekiyorum.
Asil macera bundan sonra basliyor... gelecek devami