@xpert (Pigeon Forge,TN) 2009

[xpert]

aciklama: bu yazinin ozelligi icinde hic turkce karakter bulundurmadan yazilmis olmasidir...

normalde 31 mayista amerikaya geldim fakat bu yaziyi yazmam biraz uzun surdu: )

Bir hayal gibi baslayan wat maceramiz benim icin gercek olmustu artik.Bu yaziyi amerikadaki 4. gunumde yaziyorum.Aslinda bu yaziyi ilk gun yazmayi planliyordum ama olmadi.Nedenini bende bilmiyorum belki yorgunluktan belki usengeclikten buyuk ihtimallede acliktan yazmadim Saka bir yana bugun ilk defa yemek diyebilecegim birsey yedim burda.Oda Turkiye de yuzune bile bakmadigim ton baligi ama burda Tuna yazisini gorunce ne kadar sevindim bilemezsiniz.Dedim bugun ise basladin karninda tok sayilir su yaziyi yaz.Bu yazi Gitmeden once - Yolculuk - Ilk Gunlerim olmak uzere 3 bolumden olusuyor ve sonunda da fotograflarla ben varim...

Gitmeden Once ,

Eskiden amerika deyince ruya gibi gelirdi sen simdi uyu ruyannda belki gorursun tarzi bir yerdi.Bavulumu hazirlarken bile olayin farkinda degildim.Hic Turk yok,Turkce yok,ailen yok,arkadaslarin yok, en onemlisi Turk yemekleri yok (amerikanlarin dedigi gibi I am just kidding,yani saka tabiki) yemekler onemli ama sevdiklerinin yaninda olmamasi koyuyor insana.Bu ruyadan uyandigimda kendimi havaalaninda tek basima buldum...

Yolculuk,

Arkadaslarimdan ayrildigimda hersey normaldi cunku 4 u 15 gun sonra benimle olacakti.Ailemden ayrilirkende geceydi,uykum vardi o da oyle gecti.Simdi onlari ne kadar ozledigimi anlatmaya yetecek kelime bilmiyorum malesef.Yolculuga cikmadan once problemsiz bir yolculuk olacagina kendimi inandirmistim : D ama daha ilk asamada problem cikti.Sagolsun Eskisehir deki pasaport mudurlugu pasaportuma birseyler yazip silmisler ve bunun yuzunden pasaportumu kontrol eden insan pasaportumun sahte olabilecegini soyledi.Neyseki birsey cikmadi ve ben biletlerimi bastirip(tum biletleri burda aliyorsun) , bavulumu birakip yoluma devam ettim.(Normalde amerikaya inince bavulunuzu aliyorsunuz ama biraktiginiz yerde bavulunuzu nerde almaniz gerektigini sorarsaniz iyi olur)Beni havaalanina getiren abilerimlede vedalastiktan sonra artik yalnizdim : D Bu kadar uzun bir yolculukta yalniz olmak hic de guzel degildi.Neyse Istanbul-Amsterdam ucagini beklerken cok heyecanliydim.Ilkler unutulmaz diye dusunurken kucucuk bir ucak cikageldi koltuga bile zor sigmistim.Biletlerimi kontrol edip bana nerde oturmak istedigimi sormadan yerimi ayarlayan ve bana sirita sirita pencere yani diyen adam sagolsun(ben ona farkli seylerde diyorumda neyse) bana kanat manzarali bi yer ayarlamisti.Berbat bir yolculukttan sonra Amsterdam havaalanina gelmistim.Boarding Time (Turkcesini bilmiyorum malesef) a 20 dk vardi ve gitmem gereken yer havaalaninin diger ucundaydi(Bu arada Amsterdam Havaalani dunyanin en buyuk havaalanlarindan biri) Hizlica gitmem gereken kapiya gittim.Orda etrafi inceleyip bu kesin Turk tur,o nasil sac , o ne ya falan tarzi yorumlar yapiyordum kendi capimda.Ve pasaportumu inceleyen adama bu kesin Turk tur dedim ve adam pasaportumu gorunce "ooo merhaba" dedi.Ben dedim "ne bu samimiyet boyle adam gibi ingilizce konus" : D saka tabi. o an daha gitmeden Turkceyi ne kadar ozledigimi anladim.Neyse orda bir sorguya cekildik. amerikaya niye gidiyorsun? donus biletin var mi? paran var mi? okuyon mu? tarzi sorular soruldu. Biraz benden birazda beni sorgulayan kadinin ingilizceyi anlamamasindan o Turk u cagirdi ve ben Turkce sorgulanip gectim.Burda yanimda tasidigim cantamda bulunan karisik meyve suyu cope gitti ama "hanimeller"ime birsey demediler.Ucagin kalkmasina bir saat vardi ve ben taktim kulakligimi ve Kazim Koyuncu-Gidiyorum la baslayan ve Muratgilin Damindan Hoplayamadim gibi parcalarin da oldugu Turkce mp3 lerimi dinledim. amerikaya gidecek olup , Hollandada Turkce sarkilar dinlemek gercekten garip bir duyguydu.Neyseki Amsterdam-Detroit ucagim kocaman bir ucakti ve bana ucagin farkli birsey olduguna inandirdi Yine koltuguma secen insanoglu sagolsun bana ucagin ortasinda en salak koltuklardan birini ayarlamis.Neyse ki bu ucakta koltuklar biraz daha buyuktu ve birazda olsa uyuyabilmistim.Yolculuk ne kadar surdu bilmiyorum ama bana bir gun surmus gibi geldi.Orta siranin onunde buyuk bir ekran vardi ve ordan bir bolum "How I Met Your Mother" ve "Inkhearth" in bi kismini izlemek birazda sikintimi almisti.Yanimdaki Norvecli kiz ve onun yanindaki amerikali adamin bi ara Istanbul dan bahsetmeleride cok hosuma gitmisti.Hani siz oyle gidip geliyorsunuz ama ben orda yasiyorum havalarindaydim Bu yolculuk bittiginde beni Detroit havaalaninda 6 saatlik bir bosluk bekliyordu.Neyse ucaktan indigimizde amerikalilar bir tarafa digerleri baska bir yere ayriliyordu.Orda bir form doldurmamiz gerekiyordu I-94 denen zimbirti icin.Onu doldurup siraya giriyorsunuz ve sira size geldiginde gorevli sorular soruyor ,parmak izi aliyor ve sizi yolluyor.Fakat ben beyaz form yerine yesili doldurunca biraz zaman kaybettim.(bu formu ucakta doldurursaniz size zaman kazandirir ama ne ben hostesleri ne de onlar beni anlayamadigindan ben inince yaptim)Bu islemden sonra bavullarimi bulmaya calistim bi sure.Sora sora buldum bavullarimi ve pasaport kontrolu gibi bisey sirasindayken yine birine bu adam Turk e benziyor dedim.O sirada bir gurultu oldu cekilinyoldan falan dediler bi baktim iki polis iki de suclu genc kiz yanimdan gectiler.Cok sasirmistim.Neyse sira bana geldi o adam pasaportuma bakti "ooo are you Turkish, Marhabaa" dedi.amerikada bu sozu duymak insani ne kadar mutlu ediyor anlatamam : D Neyse oraya gecip bavullarinizi ic ucuslar icin orda birakiyorsunuz.Ordan sonra sizden ayakkabi dahil herseyinizi cikarmanizi istiyorlarBu bana cok salakca geldi ve burda amerikaya olan saygimi kaybettim.Sonra isaretleri takip edip gitmeniz gereken kapiyi buluyorsunuz.Ucuslar ve kapilar ekranlarda yaziyor.Benim 6 saatlik boslugum vardi ucustan once guzel bir yer buldum oraya oturup uyudum Ucak vakti geldiginde yine kucucuk bir ucakta daracik bir koltuktaydim Hava cok guzeldi ve 2 saat boyunca her zaman asagidan baktigim bulutlari bu sefer yukardan izliyordum.Mukkemmel bir goruntuydu.Her yer bembeyaz. Bu yolculuk digerlerine gore daha zevkliydi elimde cola,manzara super falan.Ama ondada yanimdaki kizin yedigi sushi tarzi seyin fena baharat kokusu beni rahatsiz etmisti.Neyse yolculuk sonunda bavullarimi buldum havaalaninin taksi cikisinda freedom taxi yi buldum ve gidecegim adresi verdim(gerci o zaten biliyordu daha onceden anlasmistim adamla) Acayip uykum vardi ,cok yorgundum ve taksici yolda benle konusmak icin sorular soruyordu.Iskence gibiydi dediklerini zor anliyordum (cok hizli ve kelimeleri yutarak konusuyordu) o da benim cevaplarimi anlamiyordu zaten Beni motele getirdiginde hayatimin en buyuk bahsisini vermistim 10$ O da mutlu olmustu bende motele geldigime mutluydum...

Ilk Gunlerim,

Orda guler yuzlu Hintli motel sahibi Dale beni 3 Kolombiyalinin yanina yerlestirdi.Kolombiyalilarla tanisir tanismaz esyalarimi bi kenara birakip uyudum Sabah kalktigimda cok guzel bir Pazar gunuydu hava superdi.Biraz kaynastiktan sonra birinin Iphone unu odunc alip Sevis i hallettim.O arada cantamdaki Hanimeller den bi kac tane goturdum Sonra hem beraber kahvalti yapmaya ciktik.Biraz yurudukten sonra Starbucks a girdik.Turkiye de hic gitmedigim Starbucks burda iyi bir alternatifti benim icin.Acikcasi Muffinlarini cok begendim ama sicak cikolata guzel degildi.Neyse oradan cikip outlet center da magaza magaza dolastik onlar kendilerine birseyler aldilar ve en onemlisi ortak bir futbol topu aldik Burda motelin bahcesinde Ukraynali,Cinli,Kolombiyali hep beraber futbol oynuyoruz.Ilk gunler boyle tanismayla gecti,yemeklere alismak biraz zordu ama ona da alistim.Is hakkinda bilgi,egitim falan filan derken artik amerikaya alistim....

Son Sozlerim,

Farkli bir yerde,farkli bir dille,farkli insanlarla olmak guzel bir duygu...Ben yagmur altinda 2 Cinliyle elimizde posetlerle bir highway in yanindan kosarak gececegimi aklima bile getirmezdim ama simdi unutulmaz bir ani benim icin.

-amerikaya artik saygi duymadigimdan hep kucuk harfle yazdim.

-ucakta servisler ve yemekler gercekten cok guzel.




3-5 Haziran 2009 - ahmetiyk